ภาวะซึมเศร้าของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินในระดับชั้นมัธยมศึกษา สังกัดกองการศึกษาเพื่อคนพิการ กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดจุดเวลาหนึ่ง โดยมีจุดประสงค์เพื่อศึกษาหาความชุกของภาวะซึมเศร้า และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินในระดับชั้นมัธยมศึกษา สังกัดกองการศึกษาเพื่อคนพิการ กรมสามัญศึกษา สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ ในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินที่อยู่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 207 คน อายุ 13 - 24 ปี แบ่งเป็นชาย 102 คน และหญิง 105 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลทั้งหมดเป็นลักษณะการตอบด้วยตนเองผ่านล่ามภาษามือ ได้แก่ แบบทดสอบภาวะซึมเศร้า CES-D (Center for Epidemiologic Studies Depression scale) โดยมีจุดตัดคะแนนตั้งแต่ 22 คะแนนขึ้นไปมีภาวะซึมเศร้า, แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม PRQ Part II(The Personal Resource Questionnaire: Part II), แบบสอบถามความภูมิใจในตนเอง CSEI (The Coopersmith Self-Esteem Inventory: Adult form) และแบบสอบถามข้อมูลส่วนตัว สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย, ร้อยละ, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, chi-square test โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS/FW ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1. ความชุกของภาวะซึมเศร้าของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินเท่ากับร้อยละ 43 2. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 คือ ความภูมิใจในตนเองต่ำ และการไม่ได้รับการศึกษาของมารดา ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ มีข้อเสนอแนะว่า ในการดูแลนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินนั้น ควรมุ่งเน้นในการสนับสนุนและพัฒนาให้นักเรียนมีความภูมิใจในตนเองในด้านต่าง ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภาวะซึมเศร้าในนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินได้ต่อไป