ความชุกของภาวะซึมเศร้าและปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ในเยาวชนที่กระทำผิดกฎหมายและไม่ได้กระทำผิดกฎหมาย ในจังหวัดอุบลราชธานี

Abstract

การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาในเวลาหนึ่ง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยด้านครอบครัว และปัจจัยด้านจิตสังคม กับภาวะซึมเศร้า รวมทั้งเปรียบเทียบความชุกของภาวะซึมเศร้าของเยาวชนที่กระทำผิด กฎหมายและไม่ได้กระทำผิดกฎหมาย ในจังหวัดอุบลราชธานี กลุ่มตัวอย่างเป็นเยาวชน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ เยาวชนที่กระทำผิด กฎหมาย อยู่ในการควบคุมดูแลของสำนักงานคุมประพฤติ จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 180 คน และเยาวชนที่ไม่ได้กระทำผิดกฎหมาย ที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษา จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 338 คน ที่ได้จาการสุ่มตัวอย่าง โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบ สอบถาม 3 ส่วน คือ 1) ข้อมูลส่วนบุคคล 2) ความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว และความรู้สึกพึงพอใจในชีวิต 3) แบบประเมินภาวะซึมเศร้า (CES-D) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Chi-Square ผลการศึกษาพบว่า 1. เยาวชนที่กระทำผิดกฎหมาย พบว่า มีความชุกของภาวะซึมเศร้า ร้อยละ 23.3 ส่วนเยาวชนที่ไม่ได้กระทำผิดกฎหมาย มีความชุกของภาวะซึมเศร้าร้อยละ 13.6 2.เยาวชนที่กระทำผิดกฎหมายพบว่า อาชีพของบิดา การเห็นคุณค่าในตนเอง ความรู้สึกผูกพัน ในครอบครัว และความพึงพอใจในชีวิต มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ส่วนเยาวชนที่ไม่ได้กระทำผิด กฎหมายพบว่า ระดับการศึกษา ความสัมพันธ์ของบิดา มารดา ผู้ที่พักอาศัยด้วย ลักษณะที่อยู่อาศัย ความเพียงพอของการใช้จ่าย การเห็นคุณค่าในตนเอง ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว และความพึงพอใจในชีวิต มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า การเห็นคุณค่าในตนเอง ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว และความพึงพอใจในชีวิต เป็นปัจจัยที่ควร ให้ความสำคัญ ดังนั้นการส่งเสริมกิจกรรมด้านการเห็นคุณค่าในตนเอง ความรู้สึกผูกพันในครอบครัว และความพึงพอใจในชีวิต ตั้งแต่วัยเด็ก จะมีส่วนช่วยในการส่งเสริมสุขภาพจิตและลดปัญหาการเกิดภาวะซึมเศร้าในอนาคตได้