กรอบและแนวคิดสำหรับกฎหมายที่ใช้กับกิจกรรมการตรวจหาข้อมูลบนพื้นโลกจากดาวเทียม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงกรอบทางกฎหมายระหว่างประเทศอันเป็นที่ยอมรับสำหรับกิจกรรมการตรวจหาข้อมูลบนพื้นโลกจากดาวเทียม ซึ่งมีสาระสำคัญอยู่ที่การละเมิดสิทธิในข้อมูลที่ได้จากการประกอบกิจกรรมอันอาจนำมาซึ่งความขัดแย้งระหว่างประเทศได้ ผลการวิจัยพบว่า การดำเนินกิจกรรมโดยอาศัยวิทยาการล้ำยุคประกอบกับการพัฒนาทางเทคโนโลยีด้านสูง โดยเฉพาะกิจกรรมการตรวจหาข้อมูลบนพื้นโลกจากดาวเทียม ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาความขัดแย้งระหว่างหลักเสรีภาพในอวกาศและหลักอธิปไตยของรัฐ นอกจากนี้ยังส่งผลมาถึงข้อพิพาทในประเด็นเรื่องการเข้าสู่ข้อมูลและเผยแพร่ข้อมูลตลอดจนปัญหาลักษณะทางกฎหมายของข้อมูลที่ได้รับการคุ้มครอง อย่างไรก็ดี ความขัดแย้งในประเด็นปัญหาต่างๆ องค์การสหประชาชาติในฐานะที่เป็นองค์การระหว่างประเทศ โดยคณะกรรมการการใช้อวกาศภายนอกอย่างสันติได้พยายามหาหนทางประสานความขัดแย้งดังกล่าวแต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าใดนัก คงได้แต่เพียงตราสารทางกฎหมายระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นข้อมติสหประชาชาติที่ 41/65 (3 ธันวาคม 1986) เท่านั้นซึ่งไม่มีฐานะเป็นกฎหมายระหว่างประเทศและไม่มีผลผูกพันทางกฎหมายระหว่างประเทศแต่อย่างใด ผลการวิจัยสรุปว่า จากการพิจารณาศึกษากฎหมายภายในของประเทศสหรัฐอเมริกา แคนาดาและยุโรป พบว่าแต่ละประเทศมีแนวความคิดทางกฎหมายที่ใช้กับกิจกรรมการตรวจหาข้อมูลบนพื้นโลกจากดาวเทียม ที่แตกต่างกันออกไป ทั้งในแง่ของข้อความคิดทางกฎหมายหรือองค์กรที่กำกับดูแล สำหรับประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายที่ใช้บังคับกิจกรรมนี้โดยตรง ดังนั้น ข้อเสนอแนะแนวทางที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทย คือ ควรมีการบัญญัติกฎหมายภายในให้มีผลบังคับใช้ได้โดยมีความกระชับและชัดเจน นอกจากนี้ควรกำหนดให้มีองค์กรที่กำกับดูแล โดยมีความอิสระและรวมอำนาจการตัดสินใจที่องค์กรเดียวเพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการบริหารงาน