ปัจจัยที่มีผลต่อความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหารของประชาชน

Abstract

ศึกษาว่า ปัจจัยใดมีผลต่อความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหารของประชาชน ในการศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาแบบสำรวจ โดยใช้การศึกษาข้อมูลจากเอกสารและการศึกษาภาคสนาม ในการศึกษาภาคสนามนั้น ผู้ศึกษาใช้วิธีการสัมภาษณ์ และการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกประกอบการเก็บข้อมูล ซึ่งผู้ศึกษาได้สร้างแบบสัมภาษณ์และเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยตัวเอง ประชากรกลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้ป่วยที่มารับการรักษาพยาบาลจากศูนย์โรคอุจจาระร่วง ของโรงพยาบาลบำราศนราดูร ที่มีอายุตั้งแต่ 25 ปี ขึ้นไป จำนวน 150 คน และผู้ที่มากับผู้ป่วยแต่ไม่ได้รับการรักษาพยาบาลจำนวน 150 คน รวมทั้งสิ้น 300 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเทียบร้อยละ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว โดยทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 และสถิติสัมประสิทธิ์ความสัมพันธ์ระดับนามมาตราของกูดแมนและกรูซกัล ผลการศึกษาพบว่า อายุ มีความสัมพันธ์กับความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหาร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีเงื่อนไขของความสัมพันธ์ในเรื่อง สถานภาพสมรส ระดับการศึกษา รายได้ และการรับข่าวสารทางสื่อมวลชน ส่วนสถานภาพสมรส ไม่มีความสัมพันธ์กับความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหาร สำหรับการศึกษามีความสัมพันธ์กับความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหาร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติโดยไม่มีเงื่อนไข ส่วนอาชีพ มีความสัมพันธ์กับความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหาร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ความสัมพันธ์ที่ปรากฎนั้น เป็นความสัมพันธ์ที่เป็นผลมาจากอายุของบุคคล และสำหรับรายได้นั้นพบว่า รายได้มีความสัมพันธ์กับความตระหนักเกี่ยวกับพิษภัยในอาหาร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ความสัมพันธ์ที่ปรากฎนั้น เป็นความสัมพันธ์ที่เป็นผลมาจากการศึกษาของบุคคล