การรื้อถอนอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กโดยใช้แรงงานคนเป็นหลักในประเทศไทย: ปัญหาและแนวทางปฏิบัติ

Abstract

การรื้อถอนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของงานก่อสร้างเนื่องจากความต้องการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างเดิม ก่อนการก่อสร้างใหม่หรือสิ่งปลูกสร้างเดิมเกิดการเสื่อมสภาพ ซึ่งการรื้อถอนในประเทศไทยยังคงใช้ แรงงานคน เป็นหลักเนื่องจากเครื่องจักรขนาดใหญ่ไม่สามารถทำงานในที่สูงหรือบริเวณที่มีพื้นที่ การทำงานจำกัดได้ ซึ่งปัญหาที่พบคือปัญหาในเรื่องความปลอดภัยในการรื้อถอน และการรื้อถอนยังไม่มี แนวทางการปฏิบัติที่ถูกต้องตามหลักวิชาการทำให้เกิดอันตรายจากการทำงาน วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้ เพื่อนำเสนอแนวทางการรื้อถอนอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กที่ใช้แรงงานคนเป็นหลักในประเทศไทย รวมไปถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการทำการรื้อถอน โดยทำการศึกษาวิธีการรื้อถอนองค์ประกอบของอาคาร คอนกรีตเสริมเหล็ก 9 ประเภทได้แก่ พื้น คาน เสา บันได ผนังภายใน ผนังภายนอก ฝ้าเพดาน โครงหลังคา และวัสดุมุงหลังคา ซึ่งทำให้ทราบถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการรื้อถอนและวิธีการรื้อถอนองค์อาคาร ที่แตกต่าง กันรวมถึงปัจจัยที่มีต่อการตัดสินใจเลือกวิธีการรื้อถอน ซึ่งการวิจัยนี้ได้ทำการตรวจสอบวิธีรื้อถอนโดย จัดทำแบบสอบถามไปยังผู้ปฎิบัติงานด้านการรื้อถอน และนำผลมาวิเคราะห์โดยใช้วิธีลำดับชั้นเชิงวิเคราะห์ (AHP) เพื่อจัดลำดับความสำคัญของวิธีการรื้อถอน สำหรับองค์อาคารแต่ละประเภท จากนั้นตรวจสอบลำดับ ความสำคัญของวิธีการรื้อถอนและความเสี่ยงในการเกิดอันตรายโดยผู้เชี่ยวชาญทางด้านวิศวกรรม โครงสร้างเพื่อให้เกิดความถูกต้องและปลอดภัยมากขึ้น ผลการวิจัยพบว่าปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจ เลือกวิธีการรื้อถอนมี 8 ปัจจัย อันได้แก่ ความรุนแรงของการเกิดอันตรายจากการรื้อถอน ความสอดคล้อง กับหลักวิศวกรรม ผลกระทบต่อสิ่งรอบข้าง ความสะดวกในการรื้อถอน โอกาสในการเกิดอันตรายจาก การรื้อถอน ค่าใช้จ่ายในการป้องกันอันตราย เวลาที่ใช้ในการรื้อถอน จำนวนคนงานตามลำดับ และได้ทราบ วิธีการรื้อถอนองค์อาคารคอนกรีตเสริมเหล็กทั้ง 9 องค์ประกอบ ทั้งในมุมมองของผู้ปฏิบัติงานและ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านวิศวกรรม ซึ่งผลการศึกษาสามารถใช้เป็นแนวทางสำหรับการรื้อถอนอาคารคอนกรีต เสริมเหล็กโดยใช้แรงงานคนเป็นหลักและสามารถประยุกต์ใช้กับการรื้อถอนโครงสร้างอื่นได้