การศึกษาการใช้ภาษาในนวนิยายเรื่อง ลั่วทัวเสียงจึ กับการแปลเป็นภาษาไทย

Abstract

ลั่วทัวเสียงจึ หรือ คนลากรถ เป็นนวนิยายขนาดยาวที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเรื่องหนึ่งของหลาวเฉ่อ (ค.ศ. 1899-1966) นักประพันธ์ที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่งในวงการวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ นวนิยายเรื่องดังกล่าวได้มี การแปลเป็นภาษาต่างประเทศต่างๆ รวมทั้งภาษาไทย วิทยานิพนธ์เรื่องนี้มีวัตถุประสงค์สองประการกล่าว คือ ในส่วนแรกจะเป็นการแนะนำหลาวเฉ่อ ผลงานที่สำคัญรวมทั้งเนื้อเรื่องสังเขปของนวนิยายเรื่อง คนลากรถ ซึ่งเป็นเรื่องเด่นเรื่องหนึ่งให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น ส่วนที่สองเพื่อศึกษาการแปลคำและโครงสร้าง ที่ปรากฎเด่นชัดในเรื่อง ลั่วทัวเสียงจึ ซึ่งเป็นต้นฉบับภาษาจีนกับ คนลากรถ ฉบับแปลภาษาไทย ซึ่งพบ ประเด็นทางไวยากรณ์ที่ปรากฎอย่างเด่นชัดในต้นฉบับภาษาจีนและควรแก่การศึกษาเปรียบเทียบดังนี้ คำช่วยแสดงความเปรียบ shi-de รูปแบบคำซ้ำ AABB เฉพาะการซ้ำคำคุณศัพท์สองพยางค์ และประโยค Ba ที่มีนัยยะของการจัดการกับคำนามหลังบุพบท ba เท่านั้น จากการศึกษาการแปลคำและ โครงสร้างทั้งสาม ประเด็นข้างต้นพบลักษณะการแปลเป็นภาษาไทย ที่สำคัญดังนี้ ในแต่ละประเด็นจะมีทั้งการแปลที่ถูกต้อง ใจความและนัยยะครบถ้วน การแปลที่คลาดเคลื่อน ได้แก่ ไม่แปลกโครงสร้างและแปลผิดความ และ การปรับบทแปล ได้แก่ การไม่ถอดความหมายตามอักษร แต่มีการปรับความให้สละสลวยและเข้ากับบริบท มากขึ้น ซึ่งก็เป็นวิธีการปรับบทแปลและการแก้ปัญหาการแปลของผู้แปล และชี้ให้เห็นถึงการใช้ภาษาและ วัฒนธรรมทางภาษาที่แตกต่างกัน