รูปแบบ การจัดการห่วงโซ่อุปทานเชิงความร่วมมือ กรณีศึกษาบริษัทอุตสาหกรรมของประเทศไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เข้าใจถึงวรรณกรรมทบทวนเกี่ยวกับความร่วมมือและการจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทาน ทราบถึงตัวขับเคลื่อนห่วงโซ่อุปทานทั้ง 4 เช่น การจัดซื้อคลังสินค้า การกระจายสินค้า และเทคโนโลยีสารสนเทศ โดยมีความสัมพันธ์ต่อรูปแบบต่างๆ ของความร่วมมือ อาทิเช่น การมีส่วนร่วม การใช้โลจิสติกส์บุคคล ความร่วมมือเชิงสมบูรณ์และอื่นๆ โดยอรรถธิบายเนื้อหาอย่างละเอียด การนำเสนอ รูปแบบโมเดล 2 มิติ กล่าวคือ มิติด้านระดับความร่วมมือและตัวขับเคลื่อนที่หลากหลายเพื่อนำเสนอกรอบ โดยรวมภายในองค์กรในรูปแบบของความร่วมมือและตัวขับเคลื่อนภายในทั้ง 4 ที่แตกต่างกัน นอกจากนั้น รายงานฉบับนี้มุ่งเน้นถึงความร่วมมือภายใต้ห่วงโซ่อุปทานและการจัดการของบริษัทอุตสาหกรรมในประเทศไทย โดยบริษัทเหล่านี้มีแนวโน้มในการใช้ความร่วมมือจากภายนอกเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากการศึกษา พบว่ารูปแบบของความร่วมมือและระดับความร่วมมือ ดังนั้นจึงมีการนำเสนอภาพของการจัดการโซ่อุปทาน ในลักษณะขององค์รวม เพื่อพัฒนาไปสู่การมีทักษะที่เกื้อกูลกันโดยสมบูรณ์ นอกจากนี้ รายงานฉบับนี้ได้ เสนอแนะจากผลการศึกษา โดยการสุ่มตัวอย่างจากจำนวนประชากร 200 องค์กรในบริษัทอุตสาหกรรมต่างๆ ในประเทศไทย พบว่า องค์กรควรมีการปรับปรุงทางด้านการกระจายสินค้ามากที่สุด โดยอาศัยการใช้ เทคโนโลยีสารสนเทศ เพื่อแสวงหาการเชื่อมโยงเครือข่ายขององค์กร ขณะที่ความร่วมมือในปัจจุบัน การเป็นพันธมิตรถือเป็นความร่วมมือขั้นพื้นฐานในตัวขับเคลื่อนทั้ง 4 ซึ่งสามารถพัฒนาไปสู่ความร่วมมือ ขั้นสูงขึ้นในอนาคต