พฤติกรรมทางเพศและปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดปัญหาทางเพศของสตรีวัยหมดระดู ในเขตอำเภอเมืองจังหวัดอุบลราชธานี

Abstract

ศึกษาถึงพฤติกรรมทางเพศและปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดปัญหาทางเพศของสตรีวัยหมดระดู ในเขตอำเภอเมืองจังหวัดอุบลราชธานี และศึกษาความแตกต่างของปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดปัญหาทางเพศ ระหว่างกลุ่มตัวอย่างในเขตเมืองและนอกเมือง เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ โดยการสัมภาษณ์ตามแบบสอบถาม จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 250 คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณา และหาความสัมพันธ์ของปัจจัยโดยใช้สถิติทดสอบไคสแควร์ และทีเทสต์ ผลการวิจัยพบว่า การมีกิจกรรมทางเพศหรือการมีเพศสัมพันธ์ในช่วงวัยหมดระดูยังเป็นสิ่งที่มีความจำเป็น โดยช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา กลุ่มตัวอย่างมีเพศสัมพันธ์ 56.8% และไม่มีเพศสัมพันธ์ 43.2% ในกลุ่มที่มีเพศสัมพันธ์ พบว่า มีความถี่ในกิจกรรมทางเพศดังกล่าวเฉลี่ย 1-2 ครั้ง/เดือน ในกลุ่มที่ไม่มีกิจกรรมทางเพศ เหตุผลส่วนใหญ่เนื่องมาจากไม่มีความต้องการทางเพศและสุขภาพไม่ดี ทั้งนี้ยังพบว่ากลุ่มตัวอย่างทั้งหมดหลังหมดระดู มีปัญหาทางเพศ 56.8% และไม่มีปัญหาทางเพศ 43.2% โดยในกลุ่มที่มีปัญหาทางเพศนั้น ส่วนใหญ่ไม่มีความต้องการทางเพศหรือลดลง รองลงมาคือการไม่บรรลุจุดสุดยอดจากการมีเพศสัมพันธ์ คู่นอนสมรรถภาพทางเพศเสื่อม ความไม่กระชับของช่องคลอด ช่องคลอดแห้ง และเจ็บแสบขณะมีเพศสัมพันธ์ ตามลำดับ โดยกลุ่มที่ประสบปัญหาทางเพศพบมากขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของอายุ และเมื่อประสบปัญหาการมีเพศสัมพันธ์โดยส่วนใหญ่อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไร และไม่ทราบว่าจะต้องปฏิบัติตนอย่างไร เมื่อศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดปัญหาทางเพศของสตรีวัยหมดระดู พบว่า ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับ ลักษณะที่อยู่อาศัย และปัจจัยด้านสุขภาพเกี่ยวกับ ยาที่ใช้เป็นประจำ การเจ็บป่วยที่เป็นบ่อย (ในปัจจุบัน) การดื่มสุรา การออกกำลังกาย และปัญหาสุขภาพทางร่างกาย/จิตใจที่เกิดในวัยหมดระดู มีความสัมพันธ์กับการเกิดปัญหาทางเพศของสตรีวัยหมดระดู อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) เมื่อศึกษาความแตกต่างของปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดปัญหาทางเพศของสตรีวัยหมดระดู ระหว่างกลุ่มตัวอย่างในเมืองและนอกเมือง พบว่า มีความแตกต่างกันในปัจจัยทุกด้าน ซึ่งอาจเกี่ยวเนื่องกับลักษณะของประชากร สภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ที่อาจส่งผลต่อการดำเนินชีวิตทั้งทางตรงและทางอ้อม รวมถึงส่งผลต่อการดำเนินกิจกรรมทางเพศด้วย