คลื่นเดี่ยวใต้น้ำบริเวณชายฝั่งตะวันตกของหมู่เกาะสิมิลัน

Abstract

คลื่นเดี่ยวใต้น้ำเป็นคลื่นไม่เชิงเส้นซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อมีการรบกวนบริเวณรอยต่อของชั้นน้ำที่มีความแตกต่างของความหนาแน่นน้ำตามแนวดิ่ง การรบกวนเกิดขึ้นเมื่อกระแสน้ำเนื่องจากน้ำขึ้นน้ำลงไหลผ่านสิ่งกีดขวางใต้น้ำ เช่น แนวโขดหินใต้น้ำ ภูเขาใต้น้ำ หรือ ไหล่ทวีป คลื่นชนิดนี้มีความสำคัญในการเป็นกลไกในการถ่ายทอดโมเมนตัมและพลังงานในมหาสมุทร และยังอาจก่อให้เกิดการฟุ้งกระจายของตะกอนพื้นท้องน้ำบริเวณทะเลชายฝั่งอีกด้วย จากการตรวจวัดโดยการวัดโดยตรงในภาคสนามและเทคนิคการรับรู้จากระยะไกลที่ผ่านมาพบคลื่นเดี่ยวใต้น้ำที่มีแอมปลิจูดสูงและระยะเวลาสั้นปรากฏขึ้นในทะเลอันดามัน ได้ทำการตรวจวัดคลื่นเดี่ยวใต้น้ำที่เคลื่อนที่สู่ชายฝั่งตะวันตกของหมู่เกาะสิมิลันระหว่างฤดูลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือในปี พ.ศ. 2550 และ 2551 โดยใช้เครื่องบันทึกอุณหภูมิและเครื่องวัดกระแสน้ำ ผลการตรวจวัดพบคลื่นเดี่ยวใต้น้ำชนิดกดลงมีแอมปลิจูดไม่เกิน 70 เมตรและความเร็วกระแสน้ำในแนวราบไม่เกิน 1.33 เมตรต่อวินาที ทิศทางของความเร็วกระแสน้ำเนื่องจากคลื่นเดี่ยวใต้น้ำในแนวราบแสดงให้เห็นว่าคลื่นส่วนใหญ่ที่ปรากฏขึ้นในบริเวณนี้อาจเกิดมาจากภูเขาใต้น้ำใกล้บริเวณ 8 50 เหนือ ลองติจูด 94 56 ในทะเลอันดามัน และโอกาสการปรากฏขึ้นของคลื่นเดี่ยวใต้น้ำเพิ่มขึ้นตามพิสัยของน้ำขึ้นน้ำลง นอกจากนี้ยังตรวจพบการเปลี่ยนแปลงความเข้มของเสียงสะท้อนซึ่งทำให้คาดการณ์ว่าคลื่นเดี่ยวใต้น้ำก่อให้เกิดการฟุ้งกระจายของตะกอนที่พื้นท้องทะเล