ผลของการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพาต่อความพึงพอใจของพยาบาลและจำนวนวันนอนโรงพยาบาล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา 2) เปรียบเทียบความพึงพอใจของพยาบาลก่อนและหลังการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา และ 3) เปรียบเทียบจำนวนวันนอนโรงพยาบาลของผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพาหลังการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณี ในแผนกอายุรกรรม โรงพยาบาลมะการักษ์ กลุ่มตัวอย่างมี 2 กลุ่มคือ 1) กลุ่มตัวอย่างพยาบาลวิชาชีพที่ร่วมดูแลผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพาในหอผู้ป่วยอายุรกรรม จำนวน 15 คน 2) กลุ่มผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา ที่เข้ารับการรักษาในแผนกอายุรกรรม โรงพยาบาลมะการักษ์ จำนวน 30 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 15 คน คัดเลือกโดยวิธีจับคู่ซึ่งคำนึงถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มโดยการจับคู่ (Matched) รายคู่ ด้วยตัวแปร อายุ การวินิจฉัยโรคและระดับของการพึ่งพา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 2 ส่วนคือ ส่วนที่ 1 รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณี ประกอบด้วย 5 ชุดคือ 1) โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการการพัฒนารูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา 2) แผนการอบรมการพัฒนารูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา 3) แผนการดูแลผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา 4) คู่มือการจัดการผู้ป่วยรายกรณี และ 5) แบบกำกับการทดลอง ส่วนที่ 2 เครื่องมือที่ใช้ในการประเมินการวิจัย ประกอบด้วย 2 ชุด คือ 1) แบบบันทึกจำนวนวันนอนในโรงพยาบาล และ 2) แบบสอบถามความพึงพอใจของพยาบาล ต่อการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 6 ท่าน ได้ค่าความตรงเท่ากับ .75 และทดสอบความเที่ยง โดยหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .95 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที ในการเปรียบเทียบ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ความพึงพอใจของพยาบาลหลังการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา สูงกว่า ก่อนการใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 4.76, p = .00) 2. จำนวนวันนอนโรงพยาบาลของผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา โดยใช้รูปแบบการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา น้อยกว่าจำนวนวันนอนโรงพยาบาลของผู้ป่วยที่ได้รับการดูแลแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 2.35, p = .03)