ระบบคำเรียกญาติภาษาส่วย (กูย-กวย) ของผู้พูดที่มีอายุต่างกันในจังหวัดศรีสะเกษ

Abstract

ชาวส่วย (กูย-กวย) เป็นชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำโขง ในบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย และภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่ใช้สื่อสารในชีวิตประจำวันนั้นยังมีผู้ศึกษาอยู่เป็นจำนวนไม่มาก ผลงานวิจัยภาษาส่วย (กูย–กวย) ในอดีตส่วนใหญ่เป็นเรื่องระบบเสียง แต่ยังไม่มีงานวิจัยเกี่ยวกับคำเรียกญาติภาษาส่วย (กูย–กวย) เลย วิทยานิพนธ์เล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ระบบคำเรียกญาติภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่พูดในจังหวัดศรีษะเกษ และวิเคราะห์การแปรของระบบคำเรียกญาติของผู้พูดภาษาส่วย (กูย-กวย) ที่มีอายุต่างกัน โดยใช้วิธีวิเคราะห์องค์ประกอบ ซึ่งเป็นวิธีการศึกษาตามแนวอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์ ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยได้มาจากการสัมภาษณ์ผู้บอกภาษา 2 กลุ่ม กลุ่มที่หนึ่งคือ กลุ่มผู้บอกภาษาที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไป ซึ่งเป็นตัวแทนของกลุ่มคนที่มีอายุมาก และกลุ่มที่สองคือกลุ่มของผู้บอกภาษาที่มีอายุ 25 ปีลงมา เป็นตัวแทนของกลุ่มคนที่มีอายุน้อย ผลการวิเคราะห์พบว่า ระบบคำเรียกญาติภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่พูดในจังหวัดศรีษะเกษ มีมิติแห่งความแตกต่าง 5 มิติ ได้แก่ รุ่นอายุ สายเลือด อายุ ฝ่ายพ่อ/แม่ และเพศ ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐาน นอกจากนั้นยังพบว่า จำนวนคำเรียกญาติภาษากูยและภาษากวยในจังหวัดศรีษะเกษมีจำนวนที่แตกต่างกัน เพราะชาวกูยและกวยมีการใช้คำเรียกญาติที่แตกต่างกันไป ผลการวิเคราะห์ระบบคำเรียกญาติของผู้พูดภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่มีอายุต่างกันพบว่า ไม่มีการแปรของระบบคำเรียกญาติ เนื่องจากคำเรียกญาติของผู้พูดภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่มีอายุมากและผู้พูดภาษาส่วย (กูย–กวย) ที่มีอายุน้อย มีมิติแห่งความแตกต่าง 5 มิติเหมือนกัน ได้แก่ รุ่นอายุ สายเลือด อายุ ฝ่ายพ่อ/แม่ และเพศ เมื่อพิจารณาจำนวนคำเรียกญาติของผู้พูดภาษาส่วยที่มีอายุมาก และผู้พูดภาษาส่วยที่มีอายุน้อย ผู้วิจัยพบว่าผู้พูดภาษาส่วยที่มีอายุมากใช้คำเรียกญาติทั้งหมดจำนวน 46 คำ และผู้พูดภาษาส่วยที่มีอายุน้อยมีการใช้คำเรียกญาติทั้งหมดจำนวน 39 คำ และลักษณะของคำเรียกญาติที่กลุ่มผู้พูดภาษาส่วย (กูย–กวย) ทั้งสองกลุ่มใช้นั้นก็สามารถจำแนกคำเรียกญาติไดเป็น 6 ลักษณะ ได้แก่ คำเรียกญาติที่สันนิษฐานว่ามาจากภาษาไทยกรุงเทพฯ คำเรียกญาติที่สันนิษฐานว่ามาจากภาษาไทยถิ่นอีสาน คำเรียกญาติที่สันนิษฐานว่ามาจากภาษาเขมรมาตรฐาน คำเรียกญาติที่สันนิษฐานว่ามาจากภาษาเขมรสุรินทร์ คำเรียกญาติภาษาส่วย และคำเรียกญาติที่เป็นคำประสมระหว่างภาษาส่วยและภาษาไทยกรุงเทพฯ อัตราการใช้คำเรียกญาติของผู้พูดทั้ง 2 กลุ่มอายุ แสดงให้เห็นว่า ผู้พูดภาษาส่วยที่มีอายุต่างกันได้รับอิทธิพลจากภาษาไทยกรุงเทพฯ ภาษาไทยถิ่นอีสานและภาษาเขมร ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานที่ผู้วิจัยได้ตั้งไว้ และอัตราการใช้คำเรียกญาติดังกล่าวยังแสดงให้เห็นถึง แนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของภาษาส่วยที่กำลังดำเนินอยู่ (change in progress) เนื่องจากอิทธิพลของภาษาไทยกรุงเทพฯ และภาษาไทยอีสาน