การพัฒนากระบวนการเปลี่ยนผ่านไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูง

อภิสิทธิ์ พึ่งพร

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/21133

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	กรรณิการ์ สัจกุล	-
dc.contributor.advisor	อุบลวรรณ หงษ์วิทยากร	-
dc.contributor.author	อภิสิทธิ์ พึ่งพร	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะครุศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2012-07-25T15:02:06Z	-
dc.date.available	2012-07-25T15:02:06Z	-
dc.date.issued	2553	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/21133	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ค.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2553	en
dc.description.abstract	การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาตัวชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูง 2) วิเคราะห์กระบวนการเปลี่ยนผ่านไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูง และ3) เสนอแนะแนวทางในการจัดการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนผ่านไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูง ผลการศึกษาพบว่า ตัวชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูงมี 4 ตัว คือ การรักษาความเชื่อและค่านิยมของคนกะเหรี่ยงที่มีต่อธรรมชาติ การรักษาวิถีการปลูกข้าวเชิงประเพณี การรักษาภูมิปัญญาในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ และการรักษาจริยธรรมของชุมชน ตัวชี้วัดมีลักษณะเป็นองค์รวมและความหลากหลายของความเชื่อ ซึ่งจะตอบสนองความต้องการจำเป็นของชุมชน 6 ประการ ได้แก่ การมีข้าวเพียงพอต่อการบริโภค การมีน้ำเพียงพอ การมีพื้นที่ป่าที่สมบูรณ์ ความเป็นธรรม การมีรายได้สมดุลกับรายจ่าย และการมีสุขภาพดี ชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูงปัจจุบันได้รับผลกระทบจากการพัฒนาประเทศที่เน้นการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ มีการเปลี่ยนแปลงวิธีการเรียนรู้ตามประเพณีมาเป็นการเรียนรู้สมัยใหม่ ทำให้ชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูงมีความเชื่อและค่านิยมเปลี่ยนไปจากเดิม ให้ความสำคัญต่อวัฒนธรรมและภูมิปัญญาดั้งเดิมของชุมชนน้อยลง มีการผลิตเชิงเดี่ยวเพื่อการค้ามากขึ้น ทำให้ทรัพยากรธรรมชาติเสื่อมโทรม การพัฒนาให้ชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูงให้มีความยั่งยืนได้ จำเป็นต้องฟื้นฟูภูมิปัญญาของชุมชน ซึ่งประกอบด้วยคุณธรรม 7 ประการ คือ การไม่ครอบครอง การสำนึกในบุญคุณ ความพอเพียง ความเป็นธรรม การช่วยเหลือกัน การเคารพผู้อาวุโสและคนดี และการมีส่วนร่วมของชุมชน และความรู้ 12 เรื่องที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตในพื้นที่สูง รวมทั้งการประยุกต์ความรู้ใหม่ด้านการดูแลสุขภาพอนามัยและการบริหารจัดการชุมชน ส่วนวิธีจัดการเรียนรู้นั้นต้องผสมผสานการเรียนรู้เชิงประเพณีของชุมชน 4 รูปแบบไว้ควบคู่ไปกับการศึกษาสมัยใหม่ ซึ่งใช้ชุมชนเป็นศูนย์กลาง มีการประสานบทบาทของผู้นำทางการและผู้นำตามธรรมชาติให้สอดคล้องกันในการขับเคลื่อนการพัฒนาและรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีของชุมชน	en
dc.description.abstractalternative	The research aimed to 1) develop sustainable development indicators of highland Karen communities 2) analyze a transformative process to sustainable development of highland Karen communities and 3) provide a guideline for the learning process for transformation to sustainable development of highland Karen communities. The results showed that there were 4 sustainable development indicators. These included conserving beliefs and values in relation to nature, conserving traditional rice growing process, conserving local wisdom in natural resources management and conserving community ethics. These indicators were holistic in nature and responded to the six needs of the communities, i.e. adequate rice for consumption, adequate water, fertile forest, fairness, balancing of income and expenses and being in good health. The highland Karen communities were affected by the national development policy that emphasized economic growth. Traditional learning was replaced by modern learning methods. As a consequence, highland Karen communities have changed in their beliefs and attitudes and have paid less attention to local traditions and wisdom. Rice growing in the traditional way decreased while economic crops increased and natural resources were destroyed. In order to sustainably develop highland Karen communities, it would be necessary to restore the 7 moral values of the community. These measures included upholding natural resources, gratitude, sufficiency, fairness, helping and caring for each other, paying respect to the elder and good people, and participating in community work. In addition, 12 types of local wisdom should be preserved. Two types of modern knowledge including health care and community management should be applied. For the learning process, 4 methods of community traditional learning should be combined with modern education by placing the community at the center. Official leaders and natural leaders should coordinate their roles in order to drive the community development and at the same time to preserve community culture.	en
dc.format.extent	3737773 bytes	-
dc.format.mimetype	application/pdf	-
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2010.1944	-
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	กะเหรี่ยง	en
dc.subject	การพัฒนาแบบยั่งยืน	en
dc.title	การพัฒนากระบวนการเปลี่ยนผ่านไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนของชุมชนกะเหรี่ยงในพื้นที่สูง	en
dc.title.alternative	Development of a trasformative process to sustainable development of highland Karen communities	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาเอก	es
dc.degree.discipline	พัฒนศึกษา	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.email.advisor	[email protected]	-
dc.email.advisor	[email protected]	-
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2010.1944	-
Appears in Collections:	Edu - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
aphisit_pu.pdf		3.65 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record