การกำจัดโลหะหนักโดยใช้เรซินแลกเปลี่ยนไอออน ที่ทำจากวัสดุเหลือทั้งทางการเกษตร : รายงานผลงานวิจัย

เพ็ชรพร เชาวกิจเจริญ

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/2280

Title:	การกำจัดโลหะหนักโดยใช้เรซินแลกเปลี่ยนไอออน ที่ทำจากวัสดุเหลือทั้งทางการเกษตร : รายงานผลงานวิจัย
Other Titles:	Heavy metal removal by ion exchange resin made from agricultural wastes
Authors:	เพ็ชรพร เชาวกิจเจริญ
Email:	[email protected]
Other author:	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม
Subjects:	น้ำเสีย--การบำบัด--การกำจัดโลหะหนัก การแลกเปลี่ยนไอออน เรซินแลกเปลี่ยนไอออน ของเสียทางการเกษตร
Issue Date:	2537
Publisher:	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Abstract:	ในการวิจัยนี้ใช้ผักตบชวาและชานอ้อยเป็นสารแลกเปลี่ยนไอออน ชนิดของโลหะหนักที่ทำการศึกษา ได้แก่ ทองแดง นิกเกิลและสังกะสี การทดลองที่ใช้ เป็นแบบคอลัมน์ที่มีชั้นความสูงของเรซิน 20 เซนติเมตร น้ำเสียสังเคราะห์ซึ่งมีค่าพีเอชประมาณ 5.0 และมีความเข้มข้นของโลหะหนัก 5,10, 20, 50 มิลลิกรัม/ลิตร ไหลผ่านชั้นเรซินด้วยอัตราไหล 3 ปริมาตรเรซิน/ชั่วโมง ตัวแปรที่ศึกษาได้แก่ กระบวนการทางเคมีที่ใช้ปรับสภาพผักตบชวาและชานอ้อย และความเข้มข้นของโลหะหนักในน้ำเสีย ผลการทดลองพบว่า ความสามารถในการแลกเปลี่ยนไอออนของผักตบชวาที่ไม่ปรับสภาพมีค่าสูงที่สุดอยู่ในช่วง 0.686-0.809 มิลลิอิควิวาเลนท์/กรัม ส่วนผักตบชวาที่ปรับสภาพแบบคาร์บอกซี่เม็ททีลซัลโฟเอทีลและครอสส์ลิงค์แซนเทตมีค่าอยู่ในช่วง 0.330-0.496 มิลลิอิควิวาเลนท์ 0.233-0.503 มิลลิอควิวาเลนท์/กรัม และ 0.279-0.595 มิลลิอิควาเลนท์/กรัม ตามลำดับ สำหรับชานอ้อยที่ไม่ได้ปรับสภาพความสามารถในการแลกเปลี่ยนไอออน มีค่าอยู่ในช่วง 0.065-0.086 มิลลิอิควาเวนท์/กรัม และชานอ้อยที่ปรับสภาพแบบคาร์บอกซี่เม็ททิล มีค่าอยู่ในช่วง 0.052-0.069 มิลลิอิควิวาเลนท์/กรัม ผลจากการวิจัยพบว่าการปรับสภาพโดยวิธีทางเคมีทั้ง 3 วิธี ทำให้ประสิทธิภาพในการแลกเปลี่ยนไอออนของผักตบชวาและชานอ้อยลดลง สำหรับอิทธิพลของความเข้มข้นของโลหะหนักในน้ำเสีย พบว่าความสามารถในแลกเปลี่ยนไอออนเพิ่มขึ้น เมื่อน้ำเสียมีความเข้มข้นของโลหะหนักน้อยละ สำหรับการรีเจนเนอเรชันใช้สารรีเจนเนอแรนต์แต่ละชนิด เข้มข้น 0.5 นอร์มอล ประมาณ 2-3 ปริมาตรเรซิน
Other Abstract:	Water hyacinth and bagasse were used as natural cation exchange in tgis study. The heavy metals to be studies were copper, nickel and zinc. The experiment was carried out using column technique with 20 cm. height packed bed of resin. Synthetic wastewater, pH 5.0, contained heavy metal of four different concentrations 5,10, 20, 50 mg/l was percolated through the column at 3 bed-volume/hr. The variable considered was methods of chemical treatment of Water hyacinth and bagasse and concentration of heavy metal in synthetic wastewater. The experimental results found the highest cation exchange capacity (CEC) value of 0.686-0.809 meq/g for untreated Water hyacinth. The CEC value for carboxymethyl-treated, Sulphoethyl-treated and crosslink-xanthate-treated water hyacinth were equal to 0.330-0.496 meq/g. 0.233-0.503 meq/g and 0.279-0595 meq/g, respectively. The CEC value was found to be 0.065-0.086 meq/g for untreated bagasse and 0.052-0.069 meq/g for Carboxymethyl-treated bagasse. The experimental results show that three methods of chemical treated resin cannot improve ion exchange capacity of Water hyacinth and bagass. The cation exchange capacities increased with the dilution of wastewater percolated. The regeneration of resin required 2-3 bed-volumes of 0.5 N regenerant.
URI:	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/2280
Type:	Technical Report
Appears in Collections:	Eng - Research Reports

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Petchporn(hea).pdf		14.96 MB	Adobe PDF	View/Open

Show full item record