ผลของโปรแกรมการพยาบาลที่เน้นการปรับตัวและการระลึกถึงความหลังต่ออาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลองมีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อเปรียบเทียบอาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ ก่อนหลังและระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการพยาบาลที่เน้นการปรับตัวและการระลึกถึงความหลัง และกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่มีอายุ 60 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป แผนกผู้ป่วยนอก จานวน 30 คน และได้รับการจับคู่แล้วสุ่มเข้ากลุ่มทดลอง และ กลุ่มควบคุมกลุ่มละ 15 คน กลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามโปรแกรมการพยาบาลที่เน้นการปรับตัวและการระลึกถึงความหลังที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น โดยประยุกต์แนวคิดการปรับตัว และแนวคิดการระลึกถึงความหลังเข้าด้วยกัน และได้รับการตรวจความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิจานวน 5 ท่าน ประกอบด้วยการดาเนินกิจกรรมเป็นรายบุคคลจานวน 5 ครั้งๆละ 60 นาที ติดต่อกัน 3 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลได้แก่ 1) แบบวัดความเศร้าในผู้สูงอายุไทย 2) แบบทดสอบสภาพสมองเบื้องต้นฉบับภาษาไทย และ 3) แบบสัมภาษณ์การปรับตัวของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคเท่ากับ .72, .82 และ .86 ตามลาดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดย สถิติเชิงพรรณนาและสถิติทดสอบที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. อาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุ หลังได้รับโปรแกรมการระลึกถึงความหลังต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการระลึกถึงความหลังอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 5.91) 2. อาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยสูงอายุกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการระลึกถึงความหลังต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = -3.12)