อุบัติการณ์การบาดเจ็บและสมรรถภาพทางกายเฉพาะกีฬาของนักกีฬารักบี้ฟุตบอลเจ็ดคนหญิง ทีมชาติไทย

Abstract

การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอุบัติการณ์ของการเกิดการบาดเจ็บจากการฝึกซ้อมและแข่งขัน และระดับสมรรถภาพทางกายเฉพาะกีฬาของนักกีฬารักบี้ฟุตบอลหญิงเจ็ดคน ทีมชาติไทย จำนวน 18 คน เป็นเวลา 8 เดือน ในชุดเตรียมการแข่งขันเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 16 ซึ่งจัดการแข่งขัน ณ เมืองกวางโจว สาธารณรัฐประชาชนจีน พ.ศ. 2553 ผลการศึกษาพบว่ามีการบาดเจ็บเกิดขึ้นทั้งหมด 178 ครั้ง คิดเป็น 37.03 ครั้ง/1000 ชั่วโมงของการเล่นกีฬา โดยจำแนกเป็น 110 ครั้ง = 23.01 ครั้ง/1000 ชั่วโมงการฝึกซ้อม และ 68 ครั้ง = 2602.37 ครั้ง/1000 ชั่วโมงการแข่งขัน โดยในระหว่างฝึกซ้อม มีการบาดเจ็บของเอ็น (sprain) มากที่สุด ส่วนตำแหน่งที่บาดเจ็บบ่อยคือต้นขา และสาเหตุที่พบมากที่สุดเกิดจาก overuse ด้วยการวิ่ง ส่วนในขณะแข่งขัน พบการบาดเจ็บชนิดฟกช้ำมากที่สุด เกิดที่ต้นขาและบริเวณเข่า สาเหตุจากการถูกแทคเกิลและถูกชน โดยการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เป็นการบาดเจ็บที่ไม่รุนแรง และมักเกี่ยวข้องกับการฝึกมากกว่าระดับสมรรถภาพของนักกีฬา แต่ก็ยังมีการบาดเจ็บที่ค่อนข้างรุนแรง ได้แก่ การเกิดข้อไหล่เคลื่อนและการบาดเจ็บเอ็นไขว้หน้าของข้อเข่า จากการทดสอบสมรรถภาพร่างกายของนักกีฬาพบว่า สมรรถภาพชนิดแอนแอโรบิกและสมรรถภาพทางกายเฉพาะกีฬาอยู่ในระดับสูง ส่วนสมรรถภาพด้านแอโรบิกอยู่ในระดับต่ำเกือบทุกคน แม้ว่านักกีฬาที่มีสมรรถภาพดีกว่ามีโอกาสเกิดการบาดเจ็บได้ไม่แตกต่างจากนักกีฬาที่มีสมรรถภาพต่ำกว่า ซึ่งอาจเป็นเพราะการมีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมและแข่งขันมากกว่า อย่างไรก็ตาม ควรเสริมโปรแกรมการฝึกด้านแอโรบิกเพิ่มขึ้น ซึ่งจะส่งผลต่อประสิทธิภาพในการแข่งขันของทีม และอาจมีผลช่วยลดอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บได้