ประสบการณ์การจัดการสาธารณภัยของพยาบาลวิชาชีพในเหตุการณ์สินามิ

Abstract

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหมายและประสบการณ์การจัดการ สาธารณภัยของพยาบาลวิชาชีพในเหตุการณ์สึนามิ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพตามแนวคิดปรากฏการณ์วิทยาของ Husserl ผู้ให้ข้อมูลคือพยาบาลวิชาชีพที่มีประสบการณ์การจัดการสาธารณภัยในเหตุการณ์สึนามิในโรงพยาบาลทั่วไปแห่งหนึ่งของจังหวัดพังงาจำนวน 19 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกร่วมกับการบันทึกภาคสนามเกี่ยวกับประสบการณ์ ความคิด ความรู้สึกของผู้ให้ข้อมูล นำข้อมูลที่ได้มาถอดความแบบคำต่อคำและวิเคราะห์เนื้อหาตามวิธีการของ Colaizzi ผลการวิจัยพบว่าพยาบาลวิชาชีพให้ความหมายของการจัดการสาธารณภัยในเหตุการณ์สึนามิ โดยแบ่งเป็น 2 ประเด็นได้แก่ 1) การดำเนินการตามแผนอุบัติภัยหมู่เดิม และ 2) การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า และประสบการณ์การจัดการสาธารณภัยของพยาบาลวิชาชีพในเหตุการณ์สึนามิแบ่งเป็น 3 ประเด็นหลักได้แก่ ประเด็นที่ 1) การจัดการสาธารณภัยของพยาบาลวิชาชีพ แบ่งเป็น 8 ประเด็นย่อย คือ 1.1) คัดกรองไม่ทันเพราะคนไข้มาเป็นพัน 1.2) การจัดการไม่เป็นระบบ ขาดการประสานการส่งต่อผู้ป่วย 1.3) ข้อมูลสับสนอลหม่าน 1.4) คนทำงานจนหมดแรง แจ้งโรงพยาบาลอื่นมาช่วย 1.5) เครื่องมือไม่พอ ต้องขอจากโรงพยาบาลอื่น 1.6) หลายพวกหลายกลุ่ม ประชุมกันแก้ไข 1.7) มีอะไรใช้ไปก่อน 1.8) ระบบสื่อสารล่ม ระดมล่ามช่วยแปล ประเด็นที่ 2) การจัดการกับอารมณ์ของพยาบาลวิชาชีพ แบ่งเป็น 3 ประเด็นย่อย คือ 2.1) หน้าที่มาก่อน เรื่องอื่นไว้ทีหลัง 2.2) กลัว แต่ทิ้งคนไข้ไม่ได้ 2.3) ข่มใจ สงสาร ทำงานจนหมดแรง ประเด็นที่ 3) ผลที่ได้จากการจัดการสาธารณภัย แบ่งเป็น 2 ประเด็นย่อย คือ 3.1) ช่วยคนอื่นจนลืมเรื่องตนเอง 3.2) ประทับใจในการร่วมใจกันทำงาน ไม่ทอดทิ้งกันยามภัยมา