ความสัมพันธ์ระหว่างการหมกมุ่นครุ่นคิดและความวิตกกังวลโดยมีสติเป็นตัวแปรกำกับ

กุลปริยา ศิริพานิช; กุลปริยา ศิริพานิช; ธนัช มนัสวีพงศ์สกุล; สรวิศ รัตนชาติชูชัย

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/44156

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	กุลยา พิสิษฐ์สังฆการ	-
dc.contributor.author	กุลปริยา ศิริพานิช	-
dc.contributor.author	กุลปริยา ศิริพานิช	-
dc.contributor.author	ธนัช มนัสวีพงศ์สกุล	-
dc.contributor.author	สรวิศ รัตนชาติชูชัย	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา	-
dc.date.accessioned	2015-07-24T03:07:11Z	-
dc.date.available	2015-07-24T03:07:11Z	-
dc.date.issued	2556	-
dc.identifier.other	Psy 202	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/44156	-
dc.description	โครงงานทางจิตวิทยานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2556	en_US
dc.description	A senior project submitted in partial fulfillment of the requirements for the Degree of Bachelor of Science in Psychology, Faculty of Psychology, Chulalongkorn University, Academic year 2013	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการหมกมุ่นครุ่นคิดกับความวิตกกังวล โดยมุ่งเน้นว่าความสัมพันธ์นี้เปลี่ยนแปลงไปตามระดับของสติหรือไม่ กลุ่มตัวอย่างคือ นิสิตระดับปริญญาตรี จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจำนวน 275 คน แบ่งเป็นเพศชาย 130 คน และเพศหญิง 145 คน โดยผู้เข้าร่วมการวิจัยทำการตอบแบบประเมินสติ (α = .861) แบบประเมินภาวะวิตกกังวล (α = .884) และมาตรวัดการตอบสนองแบบหมกมุ่นครุ่นคิด (α = .904) ตามลำดับ ผลการวิจัยพบว่า 1. การหมกมุ่นครุ่นคิดมีสหสัมพันธ์ทางบวกกับความวิตกกังวลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (r = .501, p < .001) 2. ความสัมพันธ์ระหว่างการหมกมุ่นครุ่นคิดและความวิตกกังวลเปลี่ยนแปลงไปตามระดับของสติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (β = -0.111, p < .05) โดยความสัมพันธ์ระหว่างการหมกมุ่นครุ่นคิดและความวิตกกังวลจะสูงกว่าในผู้ที่มีระดับของสติต่ำ (β = 0.492, p < .001) เมื่อเทียบกับผู้ที่มีระดับของสติสูง (β = 0.282, p < .01)	en_US
dc.description.abstractalternative	The purpose of this research was to examine the moderating effect of mindfulness on the association between rumination and anxiety. Two hundred and seventy-five undergraduate students from Chulalongkorn University, 130 males and 145 females, completed measures of mindfulness (α = .861), anxiety (α = .884), and rumination (α = .904). As hypothesized, rumination has been shown to be moderately and positively associated with anxiety (r = .501, p < .001). More importantly, this association was moderated by mindfulness (β = -0.111, p <.05). A stronger positive relationship between rumination and anxiety was found among those low in mindfulness (β = 0.492, p < .001) than among those high in mindfulness (β = 0.282, p < .01).	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ความวิตกกังวล	en_US
dc.subject	จิต	en_US
dc.subject	Anxiety	en_US
dc.subject	Mind	en_US
dc.title	ความสัมพันธ์ระหว่างการหมกมุ่นครุ่นคิดและความวิตกกังวลโดยมีสติเป็นตัวแปรกำกับ	en_US
dc.title.alternative	Relationship between rumination and anxiety : the moderating effect of mindfulness	en_US
dc.type	Senior Project	en_US
dc.email.advisor	[email protected]	-
Appears in Collections:	Psy - Senior Projects

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Kulpariya_si.pdf		1.45 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record