ผลของการเสริมจักรนารายณ์ (Gynura divaricata) ในอาหาร ต่อประสิทธิภาพการเจริญเติบโต การย่อยได้บริเวณลำไส้เล็กส่วนปลาย การเกิดลิปิดเปอร์ออกซิเดชันและการสะสมไขมันในซากในไก่เนื้อที่เลี้ยงหนาแน่น

Abstract

การทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเสริมจักรนารายณ์ (Gynura divaricata) ในอาหารต่อสมรรถภาพการเจริญเติบโต การย่อยได้บริเวณลำไส้เล็กส่วนปลาย การเกิดลิปิดเปอร์ออกซิเดชัน และการสะสมไขมันในซากไก่เนื้อที่เลี้ยงหนาแน่น โดยใช้ไก่เนื้อเพศผู้พันธุ์ Cobb 500 อายุ 22 วัน จำนวน 240 ตัวทำการสุ่มไก่แบ่งออกเป็น 5 กลุ่มๆ ละ 6 ซ้ำๆ ละ 8 ตัวโดยเลี้ยงในโรงเรือนเปิดภายในสภาพแวดล้อมเดียวกันที่ความหนาแน่นสูง 28 กก./ตรม. จนถึงอายุ 43 วัน อาหารทดลอง 5 กลุ่ม ประกอบด้วย กลุ่ม 1 อาหารควบคุม กลุ่ม 2 อาหารควบคุมเสริมอะวิลามัยซิน 2.5 มก./กก. อาหาร กลุ่ม 3 อาหารที่ประกอบด้วยสารสกัดหยาบจากจักรนารายณ์ในรูปแกรนูลที่มีระดับของสารฟลาโวนอยด์ 1.3 ก./กก. อาหาร กลุ่มที่ 4 และ 5 อาหารที่ประกอบด้วยผงจักรนารายณ์ที่มีระดับของสารฟลาโวนอยด์ 1.3 และ 2.6 ก./กก. อาหาร ตามลำดับ ทำการเก็บเลือดเพื่อวัดน้ำตาลในเลือด สัดส่วนเฮทเทอร์โรฟิลต่อลิมโฟไซท์ รวมถึงพารามิเตอร์อื่นๆ ได้แก่ การวัดความเข้มข้นของกรดน้ำดี สัมประสิทธิ์การย่อยได้บริเวณลำไส้เล็กส่วนปลาย สมรรถภาพการเจริญเติบโต มาลอนไดแอลดีไฮด์ในพลาสม่าและเนื้อหน้าอก ไขมันช่องท้องและการสูญเสียน้ำในเนื้อ ผลการทดลองพบว่า อาหารที่ประกอบด้วยจักรนารายณ์ในรูปผงทั้ง 2 ระดับทำให้ระดับน้ำตาลในเลือด (P<0.01) และสัดส่วนเฮทเทอร์โรฟิลต่อลิมโฟไซท์ (P<0.001) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ค่ามาลอนไดแอลดีไฮด์ในพลาสมาไม่มีความแตกต่าง (P>0.05) ความเข้มข้นของกรดน้ำดีในลำไส้เล็กส่วนเจจูนัมเพิ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.001) แต่ไม่พบความแตกต่างของสัมประสิทธิ์การย่อยได้ของสารอาหารที่บริเวณลำไส้เล็กส่วนปลาย (P>0.05) การเสริมจักรนารายณ์ที่มีระดับฟลาโวนอยด์ 1.3 ก./กก. ช่วยเพิ่มน้ำหนักตัวเมื่อสิ้นสุดและปริมาณอาหารที่กิน ซึ่งแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) แต่ที่ระดับ 2.6 ก./กก. อาหาร ให้ผลไม่แตกต่างจากกลุ่มอื่น ขณะที่น้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นเฉลี่ยต่อวันและอัตราการแลกเนื้อไม่แตกต่างกันในทุกกลุ่ม (P>0.05) ทางด้านคุณภาพซากพบความแตกต่างของร้อยละของน้ำหนักซากและไขมันช่องท้องลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) แต่เมื่อนำน้ำหนักตัวมีชีวิตมาใช้เป็นตัวแปรร่วมพบว่าไม่แตกต่างกัน ส่วนค่าการสูญเสียน้ำในเนื้อและมาลอนไดแอลดีไฮด์ที่วัดได้ในเนื้อหน้าอกไก่ไม่พบความแตกต่างเช่นกัน (P>0.05) ผลการทดลองสรุปได้ว่า การเสริมผงจักรนารายณ์ที่มีระดับฟลาโวนอยด์ 1.3 ก./กก. อาหารไก่เนื้อ สามารถลดระดับน้ำตาลในเลือด ลดความเครียดจากการเลี้ยงหนาแน่น และการเสริมจักรนารายณ์ที่ระดับเดียวกันนี้ทั้งสารสกัดหยาบในรูปแกรนูลและผง สามารถเพิ่มความเข้มข้นของกรดน้ำดี รวมถึงการเพิ่มปริมาณอาหารที่กินและน้ำหนักตัวในช่วง 22-43 วัน แต่ไม่มีผลต่อการเกิดลิปิดเปอร์ออกซิเดชันในพลาสม่าและเนื้อหน้าอก สัมประสิทธิ์การย่อยได้ของสารอาหารบริเวณลำไส้เล็กส่วนปลาย และการสูญเสียน้ำในเนื้อ ในส่วนของการลดลงของไขมันช่องท้อง ไม่สามารถสรุปแน่ชัดว่าเกิดจากสารสำคัญในจักรนารายณ์หรือเกิดจากน้ำหนักไก่เนื้อมีชีวิตที่ใช้ศึกษา