การควบคุมการป้องกันและการแก้ไขภาวะมลพิษทางทะเล อันเนื่องมาจากน้ำมันในทัศนะกฎหมายระหว่างประเทศ

Abstract

น้ำมันเป็นปัจจัยอันหนึ่งที่ทำให้เกิดภาวะมลพิษในทางทะเล โดยการรั่วไหลจากเรือในขณะที่ทำการขนส่งทางทะเล ซึ่งสร้างความเสียหายแก่ระบบนิเวศน์ของสิ่งมีชีวิตในทะเล และชายฝั่งทะเล วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงอนุสัญญาระหว่างประเทศที่จัดทำขึ้นมาเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดจากมลพิษน้ำมัน คืออนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการป้องกันภาวะมลพิษจากเรือ ค.ศ. 1973 และพิธีสาร ค.ศ. 1978 ที่มีขึ้นเพื่อควบคุมการปล่อยทิ้งน้ำมันที่จะทำให้เกิดมลพิษน้ำมัน อนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการแทรกแซงในทะเลหลวงกรณีที่เกิดอุบัติเหตุทำให้เกิดมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1969 และพิธีสาร ค.ศ. 1973 ที่มีขึ้นเพื่อป้องกันผลประโยชน์ชายฝั่งของรัฐชายฝั่ง อนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยความรับผิดทางแพ่งสำหรับความเสียหาย เนื่องจากภาวะมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1969 และพิธีสาร ค.ศ. 1976 และอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการตั้งกองทุนระหว่างประเทศ สำหรับการชดใช้ความเสียหายจากมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1971 และพิธีสาร ค.ศ. 1976 ที่มีขั้นเพื่อการชดใช้ความเสียหายจาก มลพิษน้ำมัน โดยศึกษาภายในกรอบของอนุสัญญากฎหมายทะเล ค.ศ.1982 ภาค 12 ที่วางหลักเกณฑ์ทั่วไปถึงสิทธิและหน้าที่ของรัฐในการรักษาสภาวะแวดล้อมทางทะเล ตลอดจนศึกษาความเป็นไปได้ของประเทศไทยในการเข้าเป็นภาคีของอนุสัญญาดังกล่าว พันธกรณีของประเทศไทยตามอนุสัญญาและกฎหมายไทยที่ใช้อยู่ในปัจจุบันเพื่อการควบคุม การป้องกัน และการแก้ไขภาวะมลพิษน้ำมัน จากการศึกษาพบว่า ประเทศไทยสมควรเข้าเป็นภาคีของอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการป้องกันภาวะมลพิษจากเรือ ค.ศ. 1973 และพิธีสาร ค.ศ. 1978 และอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการแทรกแซงในทะเลหลวงในกรณีที่เกิดมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1969 และพิธีสาร ค.ศ. 1973 แต่ไม่สมควรเข้าเป็นภาคีของอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยความรับผิดทางแพ่ง สำหรับความเสียหายเนื่องจากมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1969 และพิธีสาร ค.ศ. 1976 และอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการตั้งกองทุนระหว่างประเทศสำหรับการชดใช้ความเสียหายจากภาวะมลพิษน้ำมัน ค.ศ. 1969 และพิธีสาร ค.ศ. 1976