การกำหนดมาตรการทางอาญาเกี่ยวกับการฟื้นฟูกิจการ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงมาตรการทางอาญาเกี่ยวกับการฟื้นฟูกิจการตามกฎหมายของประเทศไทยทั้งการกระทำความผิดที่เกิดขึ้นก่อนและในระหว่างกระบวนการฟื้นฟูกิจการ รวมถึงการบังคับใช้มาตรการทางอาญา โดยศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายของสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และสาธารณรัฐฝรั่งเศส จากการศึกษาพบว่า มาตรการทางอาญาเกี่ยวกับการฟื้นฟูกิจการตามกฎหมายของประเทศไทย ได้แก่ พระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 และกฎหมายอื่นๆ เช่น ประมวลกฎหมายอาญา พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติธุรกิจสถาบันการเงิน พ.ศ. 2551 พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 เป็นต้น ยังมิได้บัญญัติบทลงโทษกรณีที่ผู้บริหารของลูกหนี้ดำเนินกิจการโดยไม่สุจริตทำให้กิจการต้องประสบปัญหา แล้วใช้กระบวนการฟื้นฟูกิจการเพื่ออาศัยประโยชน์อันเนื่องมาจากผลของกฎหมายฟื้นฟูกิจการหลีกเลี่ยงการชำระหนี้หรือการเข้าสู่กระบวนการล้มละลาย ทำให้เป็นอุปสรรคในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้และทำให้เจ้าหนี้ที่สุจริตไม่สามารถบังคับชำระหนี้กับลูกหนี้ได้ ดังนั้น ผู้ศึกษาจึงเห็นควรมีการแก้ไขปรับปรุงบทบัญญัติกฎหมายที่เกี่ยวข้อง โดยการเพิ่มบทกำหนดโทษและมาตรการทางอาญาอื่นๆ เช่น บัญญัติความรับผิดทางอาญากับผู้บริหารของลูกหนี้ที่ดำเนินกิจการโดยทุจริตเป็นเหตุให้กิจการของลูกหนี้ประสบปัญหาทางการเงินก่อนเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูกิจการ ในพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 แต่งตั้งเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในกรมบังคับคดีขึ้นเพื่อทำหน้าที่ดำเนินคดีอาญาในกระบวนการฟื้นฟูกิจการโดยเฉพาะ เป็นต้น เพื่อป้องปรามไม่ให้ลูกหนี้ใช้กระบวนการฟื้นฟูกิจการไปในทางไม่สุจริตได้อย่างครอบคลุมยิ่งขึ้น