การเติบโตทางจิตวิญญาณภายหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญในผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งระบบโลหิตวิทยา

Abstract

เหตุผลของงานวิจัย: โรคมะเร็งจัดเป็นสาเหตุของอัตราการตายจากโรคไม่ติดต่อมากเป็นอันดับต้นๆ ของโลก และได้รับการพิจารณาว่าเป็นปัญหาสาธารณสุขโลก ถึงแม้ว่าผู้ป่วยโรคมะเร็งอาจจะได้รับการรักษาให้อาการสงบได้มากขึ้น แต่การได้รับวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งนั้นยังคงสร้างความบอบช้ำทางจิตใจหรือจิตวิญญาณแก่ผู้ป่วยอย่างมาก ซึ่งไม่ค้นพบการศึกษาเรื่องการเติบโตด้านจิตวิญญาณหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญในบริบททางการแพทย์ของประเทศไทย วัตถุประสงค์: เพื่อให้ทราบถึงประสบการณ์ที่ทำให้เกิดการเติบโตทางจิตวิญญาณของผู้ที่หายป่วยจากโรคมะเร็งระบบโลหิตวิทยา วิธีการทำวิจัย: การศึกษาเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลในผู้ที่อาการสงบจากโรคมะเร็งระบบโลหิตวิทยามาแล้วเป็นเวลาอย่าง 2 ปีขึ้นไป จำนวน 15 ราย ที่คลินิกโลหิตวิทยา ฝ่ายอายุรศาสตร์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย โดยใช้วิธีการเก็บข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกมุ่งประเด็นไปที่การเติบโตทางจิตวิญญาณภายหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ และวิเคราะห์โดยการเปรียบเทียบข้อมูล ผลการศึกษา: ผู้ป่วยมีประสบการณ์ที่ทำให้เกิดการเติบโตทางจิตวิญญาณทั้งในระหว่างการรักษาและหลังการรักษา ได้แก่ วิธีคิดสร้างเป้าหมายเพื่อต่อสู้กับโรคมะเร็ง การได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลอื่น และการมีศาสนาเป็นที่พึ่ง ซึ่งส่งผลให้ผู้ป่วยมีการเปลี่ยนแปลงภายในตนเองโดยมีการตระหนักถึงการดำรงอยู่ของชีวิต เช่น ความจริงของชีวิต คุณค่าของชีวิต ความเข้มแข็งในตนเอง ความพึงพอใจในชีวิต และการเติมเต็มประสบการณ์ให้แก่ชีวิต ผู้ป่วยมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านสัมพันธภาพโดยมีความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณ ความเห็นอกเห็นใจและมีการช่วยเหลือผู้อื่น นอกจากนั้นยังมีความสนใจในศาสนามากขึ้นทั้งในด้านหลักคำสอนและการปฏิบัติ สรุป: การเติบโตทางจิตวิญญาณเป็นผลมาจากการใคร่ครวญถึงความเจ็บป่วยอย่างลึกซึ้งว่าเป็นเหตุการณ์ปกติที่สามารถเกิดขึ้นได้ในชีวิตมนุษย์ ซึ่งส่งผลให้ผู้ป่วยเกิดการเรียนรู้ที่จะเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างสงบสุข หากบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุขมีความสนใจและเข้าใจการดูแลผู้ป่วยด้วยกระบวนทัศน์แบบองค์รวมจะสามารถประคับประคอง เยียวยาและฟื้นฟูจิตใจให้แก่ผู้ป่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น