การใช้เพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่ม เพื่อการเพิ่มความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของการใช้เพื่อนผู้ให้กี่ช่วยเหลือในกลุ่ม เพื่อการเพิ่มความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนอาสาสมัครชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ของโรงเรียนสุราษฎร์พิทยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 20 คน สุ่มแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม จำนวนกลุ่มละ 10 คน จัดให้กลุ่มทดลองเข้ารับโปรแกรมการให้การช่วยเหลือแบบกลุ่ม เป็นจำนวน 10 ครั้งๆ ละ 1 ½ ชั่วโมง โดยมีเพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่มจำนวน 2 คน ซึ่งผ่านการฝึกทักษะพื้นฐานในการให้การปรึกษา จำนวน 33 ชั่วโมง มารับหน้าที่เป็นผุ้นำกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบวัดความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง ของคูเปอร์สมิธ ฉบับที่ใช้กับนักเรียน (Coopersmith Self-Esteem Inventory-School Form, (SEI) 1984) ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยทดสอบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยในครั้งทดสอบก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1.นักเรียนที่ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่ม มีความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองสูงกว่าก่อนรับการช่วยเหลือจากเพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่ม อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 2. นักเรียนที่ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่ม มีความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองสูงกว่านักเรียนที่ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนผู้ให้การช่วยเหลือในกลุ่ม อย่างมีนับสำคัญที่ระดับ .01