การวิเคราะห์แนวพระราชดำริเกี่ยวกับการพัฒนาประเทศจากพระบรมราโชวาทในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์แนวพระราชดำริเกี่ยวกับการพัฒนาประเทศจากพระบรม ราโชวาทในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช 2) นำเสนอแนวทางการนำองค์ความรู้เกี่ยวกับการ พัฒนาประเทศจากพระบรมราโชวาทในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ไปใช้ในการพัฒนา นิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ คือการวิเคราะห์เนื้อหา และสัมภาษณ์ ผู้เชี่ยวชาญแบบมีโครงสร้าง ผลการศึกษา พบว่า 1. แนวพระราชดำริเกี่ยวกับการพัฒนาประเทศในพระบรมราโชวาทให้ความสำคัญอย่างยิ่งยวดกับ บัณฑิตในฐานะที่เป็นผู้สำเร็จการศึกษาสูง และเป็นที่คาดหวังจากสังคมว่าจะได้นำความรู้ความสามารถไปพัฒนา สังคมหรือประเทศชาติอันเป็นการเน้นย้ำให้เห็นว่าบัณฑิตในฐานะ “คน” ที่ได้รับการพัฒนาแล้วเป็นปัจจัยสำคัญ ต่อการพัฒนาทั้งปวง การพัฒนาดังกล่าวมีลักษณะเป็นกระบวนการโดยเริ่มกระตุ้นเตือนบัณฑิต “จากการ ตระหนักรู้” ให้เห็นคุณค่า และความสำคัญ พร้อมทั้งชี้ให้เห็นบทบาทหน้าที่ของตนอันถือว่าเป็นการ “พัฒนาตน” ก่อนไป “พัฒนาสังคม” กระบวนการต่อมาคือ “สู่การพัฒนา” ซึ่งเป็นประดุจการ “เข้าใจ” ในนิยามการพัฒนา และ แนวคิดการพัฒนา เมื่อเข้าใจนิยามและความสำคัญแล้ว จึงเข้าสู่ขั้น “เข้าถึง” การพัฒนาด้วยวิธีการพัฒนา ซึ่งจะ นำไปสู่ เป้าหมายการพัฒนา กระบวนการพัฒนานี้มีลักษณะสอดคล้องสัมพันธ์กัน เพื่อนำไปสู่ความมั่นคงยั่งยืน ของสังคม 2. แนวทางการนำองค์ความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาประเทศจากพระบรมราโชวาทไปใช้พัฒนานิสิต นักศึกษา ในสถาบันอุดมศึกษา มี 4 แนวทาง โดยเริ่มจาก 1) การเน้นย้ำคุณค่าและความสำคัญของแนว พระราชดำริเพื่อนำไปใช้พัฒนานิสิตนักศึกษา 2) แนวทางที่บัณฑิตจะนำแนวพระราชดำริไปพัฒนาประเทศ โดย ต้องพัฒนาตนก่อนแล้วจึงไปพัฒนาสังคม 3) แนวทางการนำแนวพระราชดำริไปพัฒนานิสิตนักศึกษา ผ่าน รูปแบบและกิจกรรมทางการศึกษาในระดับอุดมศึกษาและ 4) แนวทางที่สถาบันการศึกษาในระดับอุดมศึกษานำ แนวพระราชดำริไปพัฒนานิสิตนักศึกษา โดยผ่านปรัชญา วิสัยทัศน์ และพันธกิจต่าง ๆ