การพัฒนาแบบสัมภาษณ์การวิจัยโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาแบบสัมภาษณ์การวินิจฉัยโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย ซึ่งผู้วิจัยแปลมาจากแบบสัมภาษณ์ THE CANBERRA INTERVIEW FOR THE ELDERLY ซึ่งใช้หลักเกณฑ์ DSM-III-R แบบสัมภาษณ์นพัฒนาโดยสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม กลุ่มแรกคือ กลุ่มผู้สูงอายุที่ได้รับการวินิจฉัยจากจิตแพทย์ว่าป่วยเป็นโรคซึมเศร้า จำนวน 62 คน กลุ่มที่สองคือ กลุ่มผู้สูงอายุปกติ จำนวน 352 คน และนำแบบสัมภาษณ์มาหาค่าความเที่ยงตรง ค่าความเชื่อมั่นของแบบสัมภาษณ์ตามเกณฑ์ DSM-III-R ผลการวิจัยพบว่า แบบสัมภาษณ์การวินิจฉัยโรคซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทยนี้ (1) มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ เท่ากับ .92 (2) มีความเที่ยงตรงตามโครงสร้างของโรคซึมเศร้า ตามหลักเกณฑ์ DSM-III-R อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (3) แบบสัมภาษณ์มีความเที่ยงตรงตามโครงสร้าง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 โดยวิธี KNOWN GROUP TECHNIQUE (4) แบบสัมภาษณ์มีความเที่ยงตรงตามเกณฑ์ที่เกี่ยวข้อง โดยการหาค่าความเที่ยงตรงตามสภาพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 และมี ความสัมพันธ์กับสภาพความเป็นจริงสูง โดยมีค่าสหสัมพันธ์แบบ Phi (Ø) เท่ากับ .95 นอกจากนี้ค่าการวิเคราะห์จำแนกประเภท โดยใช้จุคตัด และคะแนนรวมจากการวินิจฉัยของจิตแพทย์เป็นเกณฑ์ ในการพิจารณาคัดแบ่งกลุ่ม ได้ค่าน้ำหนักที่ใช้เป็นเกณฑ์ในการจำแนกผู้สูงอายุที่ป่วยด้วยโรคซึมเศร้า คือ น้ำหนักที่มากกว่า หรือเท่ากับ 2.52619 (5) วิเคราะห์ความเที่ยงตรงของแบบสัมภาษณ์ตามคุณสมบัติของเครื่องมือเพื่อใช้วินิจฉัยโรคทางจิตเวช โดยใช้วิธีทดสอบเชิงระบาดวิทยา ได้แก่ ค่าความไวร้อยละ 91.94 ค่าความจำเพาะร้อยเปอร์เซ็นต ค่าการคาดคะเนบวก ร้อยเปอร์เซ็นต ค่าการคาคคะเนลบร้อยละ 98.6