การจัดการศึกษากฎหมายตามแบบตะวันตกของไทยระหว่าง พ.ศ. 2440-2482

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงการนำเอาแนวความคิดทางกฎหมายของชาวตะวันตกมาใช้ในการจัดการศึกษากฎหมายของไทย ซึ่งนอกจากจะมีขึ้นเพื่อการผลิตนักกฎหมาย ให้กับกระบวนการยุติธรรมแบบใหม่ที่ไทยได้ก่อตั้งขึ้นมาแล้ว การจัดการศึกษากฎหมายตามแบบ ตะวันตกของไทยยังมีผลต่อการผลิตนักกฎหมายผู้มีส่วนในการเข้าร่วมเป็นคณะกรรมการร่างกฎหมายด้วย อันเป็นเหตุให้ไทยได้รับสิทธิสภาพนอกอานาเขตกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ในที่สุด ผลจากการศึกษาพบว่าในการจัดการศึกษากฎหมายตามแบบตะวันตกของไทยนั้นมีขึ้นเพื่อตอบสนองต่อแรงกดดันทางการเมืองของประเทศมหาอำนาจจักรวรรดินิยม ซึ่งอังกฤษ และฝรั่งเศลเป็นประเทศจักรวรรดินิยมที่สามารถใช้อิทธิพลทั้งทางการทหาร และการเมือง บีบคั้นให้รัฐบาลไทยไม่สามารถใช้อำนาจรัฐในการควบดคุมความเป็นไปของคนในบังคับของประเทศจักรวรรดินิยมทั้งสองได้ การจัดการศึกษากฎหมายตามแบบตะวันตกจึงเกิดขึ้นมา เพื่อการผลิตนักกฎหมายผู้มีความรู้ความสามารถให้เข้ามาพัฒนางานด้านการยุติธรรมที่ได้รับการปฏิรูปให้เป็นแบบตะวันตก เนื่องจากรัฐมีความต้องการปกป้องผลประโยขน์ และลดการสูญเสียผลประโยชน์ของรัฐลงให้ได้มากที่สุด การผลิตทนายเพื่อว่าความให้กับรัฐในศาลต่างประเทศ ซึ่งทนายผู้มีความเชี่ยวชาญในภาษาต่างประเทศ โดยเฉพาะผู้ที่มีความรู้ภาษาอังกฤษอย่างถ่องแท้ มีความสำคัญต่อรัฐเป็นอย่างยิ่งที่จะสามารถว่าความเพื่อการรักษาผลประโยชน์ให้กับรัฐอย่างได้ผลดี การที่รัฐสมบูรณาญาสิทธิของไทย นำเอาความรู้ทางกฎหมายแบบตะวันตกมาใช้ในการจัดการศึกษา ทำให้รัฐสมบูรณาญาสิทธิต้องกลั่นกรองเอาสิ่งที่มีผลกระทบต่อความมันคงของรัฐให้น้อยที่สุดมาใช้ในการบรรยายวิชากฎหมาย เพื่อ เป็นการรักษาพระราชอำนาจของนระมหากษัตริย์เช่นเดียวกับในระบอบศักดินาเอาไว้ แต่การจัดการศึกษากฎหมายในช่วงหลังของการปกครองตามระบอบสมบูรณาญาสิทธิกลับมีความต้องการนำเอา ระบบประมวลกฎหมาย ซึ่งให้ความสำคัญกับการเข้าไปมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนมาใช้ในการจัดการศึกษายังผลให้แนวความคิดทางกฎหมายที่เกิดขึ้นมา กลายเป็นแรงผลักดันให้นักกฎหมายผู้ที่ได้เข้าเป็นกรรมการร่างกฎหมายได้บรรจุเนื้อหาที่ให้สิทธิเสิรีภาพ และความเสมอภาค ของบุคคลที่มากขึ้นต่อไป ในการทำวิจัยนี้ผู้วิจัยสามารถสรุปได้ว่า ความสำเร็จในการร่างกฎหมายอันมีผลต่อการ หลุดพ้นจากการสูญเสียอำนาจอธิปไตยของรัฐนั้น การพัฒนาการศึกษากฎหมายในช่วงก่อนปี พ.ศ. 2475 มีผลต่อความสำเร็จดังกล่าวเป็นอย่างยิ่ง ทั้งเป็นผลมาจากการวางแผนเพื่อพัฒนาการศึกษาและการผลิตนักกฎหมาย