การสื่อสารกับการสังคมประกิตด้านวัฒนธรรมทางจิตใจ ของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวัฒนธรรมทางจิตใจได้แก่ ความคิด ความเชื่อ และ ค่านิยมของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นตัวแทนของเยาวชนระดับอุดมศึกษาว่า คำนึงถึงความเจริญทางวัตถุมากกว่าด้านจิตใจหรือไม่ และต้องการศึกษาช่องทางการที่สื่อสารที่ทำหน้าที่การสังคมประกิต (ถ่ายทอดและปลูกฝัง) วัฒนธรรมทางวัดใจดังกล่าวนั้นให้กับนิสิต ทางการศึกษาโดยใช้วิธีการสัมภาษณ์เจาะลึกนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรีจำนวน 64 คนจาก 16 คณะ ผลการวิจัย พบว่า 1. นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมีน้ำใจ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ ต่อสังคมอยู่ในเกณฑ์ที่จัดได้ว่าดี 2. นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมีวัฒนธรรมทางจิตใจที่เห็นว่าจิตใจ เป็นเรื่องสำคัญ และในขณะเดียวกันก็เห็นว่าวัตถุ เช่น เงิน ที่อยู่อาศัย รถยนต์ สิ่งอำนวยความสะดวก สิ่งแสดงฐานะต่าง ๆ และโอกาสก้าวหน้าในหน้าที่การงานเป็นสิ่งจำเป็น 3. นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้รับการสังคมประกิตด้านวัฒนธรรมทางจิตใจทั้งในเรื่องของคุณธรรมเกี่ยวกับความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การทำประโยชน์ให้กับสังคม และการที่นิสิตมีวัฒนธรรมทางจิตใจ ที่เห็นว่าจิตใจและวัตถุมีความสำคัญเท่าเทียมกันนั้นผ่านช่องทางการสื่อสารระหว่างบุคคล เป็นหลัก โดยมีช่องทางการสื่อสารมวลชน เป็นช่องทางการสื่อสารเสริมคอยตอกย้ำ หรือสนับสนุนวัฒนธรรมทางจิตใจ ที่นิสิตได้รับการสังคมประกิตผ่านช่องทางการสื่อสารระหว่างบุคคลให้เด่นชัดและกลายเป็นพฤติกรรมขึ้น