การศึกษาการใช้สัมพันธภาพบำบัดต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา

Abstract

การศึกษาครั้งนี้เป็นการดำเนินโครงการศึกษาอิสระ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้ลัมพันธภาพบำบัดในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา โดยเปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิต ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าก่อนและหลังการใช้ลัมพันธภาพบำบัด กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยโรคซึมเศร้า จำนวน 20 คน ซึ่งคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนดไว้ เครื่องมือในการศึกษาคือ คู่มีอการใช้สัมพันธภาพบำบัด ซึ่งพัฒนาโดยใช้แนวคิดทฤษฎีลัมพันธภาพระหว่างบุคคลของ Peplau (1952) และแบบวัดพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิต สร้างโดย จินตนา ยูนิพันธุ์ (2534 ข) ซึ่งเครื่องมือทั้ง 2 ชุด ได้ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน และหาค่าความเที่ยงของแบบวัดพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิต ได้ค่าความเที่ยงของแบบวัด เท่ากับ 0.94 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที (paired t-test) สรุปผลการศึกษา พฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า หลังการใช้สัมพันธภาพบำบัด สูงกว่าก่อนการใช้สัมพันธภาพบำบัด อย่างมีนัยที่สำคัญทางสถิติที่ระดับ .05