ผลของการฝึกด้วยการใช้น้ำหนักต่อสมรรถภาพอนากาศนิยม และสมรรถภาพด้านความอดทนในพลทหารเรือ

Abstract

ศึกษาผลของการฝึกกล้ามเนื้อด้วยการใช้น้ำหนักเป็นเวลา 10 สัปดาห์ในกลุ่มนักเรียนจ่าทหารเรือ เหล่าแพทย์ เพศชาย อายุ ระหว่าง 18-20 ปี จำนวน 49 คน ใช้วิธีสุ่มตัวอย่าง แบ่งกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลอง (N = 27) และกลุ่มควบคุม (N = 22) จากการทดลอง พบว่าค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุดที่ร่างกายยังออกกำลังกายได้ โดยไม่เกิดการสะสมของกรดแลคติค ค่าความทนทานจากการปั่นจักรยาน ค่าความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา ค่าพลังแบบแอนแอโรบิค และค่าสมรรถวิสัยแบบแอนแอโรบิค หลังการฝึกมีค่าสูงกว่าก่อนฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01, P<0.01, P<0.001, P<0.01 และ P<0.01 ตามลำดับ) และไม่มีผลทำให้ค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุดเกิดการเปลี่ยนแปลง ส่วนกลุ่มควบคุมไม่มีการเปลี่ยนแปลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในทุกพารามิเตอร์ที่ศึกษา ค่าความทนทานจากการปั่นจักรยานที่เพิ่มขึ้น มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของค่าความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา ค่าพลังแบบแอนแอโรบิค ค่าสมรรถวิสัยแบบแอนแอโรบิค และค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุดที่ร่างกายออกกำลังได้ โดยไม่เกิดการสะสมของกรดแลคติค (P<0.01) จากการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า การฝึกกล้ามเนื้อขาด้วยการใช้น้ำหนักมีผลต่อการเพิ่มขึ้น ของสมรรถภาพอนากาศนิยม และสมรรถภาพด้านความอดทน และค่าความทนทานจากการปั่นจักรยานที่เพิ่มขึ้น ไม่อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงของค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด แต่ปรากฏว่า มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของ ค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุดที่ร่างกายออกกำลังได้ โดยไม่เกิดการสะสมของกรดแลคติค ค่าพลังแบบแอนแอโรบิค ค่าสมรรถวิสัยแบบแอนแอโรบิค และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา