แนวทางการพัฒนาเพื่ออนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ในพื้นที่ปากแม่น้ำบางปะกง

Abstract

พื้นที่ปากแม่น้ำบางปะกงเป็นพื้นที่ราบลุ่มชายฝั่งทะเล เดิมมีความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ ทำให้พื้นที่นี้มีการใช้ประโยชน์ด้านการเกษตรหลายประเภท แต่จากการพัฒนาในช่วงที่ผ่านมาทำให้พื้นที่บริเวณดังกล่าวเปลี่ยนไปซึ่งสามารถเห็นได้ชัดเจนจากการใช้ประโยชน์ที่ดินในภาคเกษตรและเมืองที่เปลี่ยนไป การเพิ่มขึ้นของการทำนากุ้งและการเกษตรประเภทอื่น การขยายตัวของพื้นที่เมือง และโรงงานอุตสาหกรรม ทำให้เกิดผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติ และการใช้ที่ดิน จากการศึกษาพบว่า ทรัพยากรสำคัญที่ได้รับผลกระทบรุนแรงคือ ทรัพยากรป่าชายเลน และทรัพยากรน้ำ พื้นที่ป่าชายเลนได้ลดลงและเสื่อมโทรม การขาดแคลนน้ำและคุณภาพน้ำที่เสื่อมโทรม โดยพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดอยู่ในบริเวณตำบลบางปะกง และท่าข้าม จากการศึกษาพบว่า แนวทางในการพัฒนาพื้นที่ปากแม่น้ำบางปะกงซึ่งทรัพยากรธรรมชาติและสภาพแวดล้อมเเสื่อมโทรมลง ควรมุ่งแก้ไขและลดผลกระทบที่เกิดขึ้น เช่น การฟื้นฟูสภาพป่าชายเลน การพัฒนาพื้นที่เก็บกักน้ำอุปโภคและบริโภค เพื่อใช้ประโยชน์ในภาคเกษตร อุตสาหกรรมและชุมชน การควบคุมกิจกรรมการใช้ประโยชน์ที่ดิน และการสนับสนุนการมีส่วนร่วมของในการอนุรักษ์ทรัพยากรและแก้ไขปัญหา โดยที่กิจกรรมต่างๆ ยังสามารถดำเนินการต่อไปได้ แต่ควรมีการกำหนดเขตการใช้ประโยชน์ที่ดินที่เหมาะสมและควบคุมกิจกรรมที่ทำให้เกิดผลกระทบอย่างเข้มงวดเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนต่อไป