ความชุกของภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยนอกคลินิกประกันสังคม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความชุกของภาวะซึมเศร้าและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะ ซึมเศร้าในผู้ป่วยนอกคลินิกประกันสังคม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 330 คน ซึ่งเป็นผู้ป่วยใหม่ อายุ 18 ปีขึ้นไป ที่มารับบริการตรวจรักษาที่คลินิกประกันสังคม ภปร.13 โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ในเวลาราชการ ในช่วงเดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม 2545 เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบวัดการสนับสนุนทางสังคม แบบวัดเหตุการณ์ความเครียดในชีวิต และแบบประเมินอาการซึมเศร้า สถิติที่ใช้ คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบไคสแควร์ การทดสอบ t-test และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า ความชุกของภาวะซึมเศร้า พบร้อยละ 24.6 โดยมีภาวะซึมเศร้าอยู่ในระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง ร้อยละ 16.4 และภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรง ร้อยละ 8.2 เพศและลักษณะงาน มีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.001 รายได้ต่อเดือนมีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.01 และการวินิจฉัยโรคที่มารักษาในปัจจุบัน มีความสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.05. การสนับสนุนทางสังคม พบว่า มีความสัมพันธ์เชิงลบกับการเกิดภาวะซึมเศร้า (y= - 0.163,p<0.01) ส่วนเหตุการณ์ความเครียดในชีวิต พบว่า มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเกิดภาวะซึมเศร้า (y= 0.337, p<0.001) เพศ เหตุการณ์ความเครียดในชีวิตและการสนับสนุนทางสังคม เป็นปัจจัยที่สามารถทำนายการเกิดภาวะซึมเศร้าได้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<0.001