การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองกับการลำเอียงเพื่อตนเองภายในกลุ่มที่สมาชิกมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจต่างกัน

Abstract

ศึกษาการแสดงความลำเอียงเพื่อตนเองของสมาชิกในกลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองสูง ปานกลาง และต่ำที่ได้รับการเฉลยว่าประสบผลสำเร็จหรือล้มเหลว โดยภายในกลุ่มแต่ละกลุ่มประกอบด้วยสมาชิก 4 คนที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินของกลุ่มต่างกัน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการทดลองเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี สถาบันราชภัฎจันทรเกษม แยกเป็นเพศชาย 95 คน เพศหญิง 225 คน แบ่งกลุ่มทดลองเป็น 6 เงื่อนไขคือ กลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองสูงที่ประสบผลสำเร็จ กลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองสูงที่ประสบผลล้มเหลว กลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองปานกลางที่ประสบผลสำเร็จ กลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองปานกลางที่ประสบผลล้มเหลว กลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำที่ประสบผลสำเร็จ และกลุ่มที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำที่ประสบผลล้มเหลว แต่ละเงื่อนไขแบ่งเป็นกลุ่มย่อยกลุ่มละ 4 คนได้จำนวน 80 กลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มที่ได้รับการเฉลยว่าประสบผลสำเร็จมีความลำเอียงเพื่อตนเอง, ระบุบทบาทของตนต่อผลงานของกลุ่ม, แสดงความเห็นด้วยกับมติกลุ่ม แสดงความยอมรับในความถูกต้องของเฉลยและประเมินความสำคัญของงานมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการเฉลยว่าประสบผลล้มเหลวอย่างมีนัยสำคัญ (p<.001) 2. เมื่อได้รับการเฉลยว่าประสบผลสำเร็จสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองสูงมีความลำเอียงเพื่อตนเอง, ระบุบทบาทของตนต่อผลงานของกลุ่ม และแสดงการยอมรับในความถูกต้องของเฉลยมากกว่าสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p<.05) แสดงความเห็นด้วยกับมติของกลุ่มและประเมินความสำคัญของงานไม่แตกต่างจากสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำ 3. เมื่อได้รับการเฉลยว่าประสบผลสำเร็จสมาชิกที่มีอิทธิผลต่อการตัดสินใจของกลุ่มมีความลำเอียงเพื่อตนเอง, ระบุบทบาทของตนต่อผลงานของกลุ่ม และแสดงการยอมรับในความถูกต้องของเฉลยมากกว่าสมาชิกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของกลุ่มต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p<.05) แสดงความเห็นด้วยกับมติกลุ่มและประเมินความสำคัญของงานไม่แตกต่างจากสมาชิกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของกลุ่มต่ำ 4. เมื่อได้รับการเฉลยว่าประสบผลล้มเหลวสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองสูงมีความลำเอียงเพื่อตนเองและแสดงการยอมรับในความถูกต้องของเฉลยน้อยกว่าสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p<.05) ระบุบทบาทของตนต่อผลงานของกลุ่มและแสดงความเห็นด้วยกับมติกลุ่มมากกว่าสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p<.05) ประเมินความสำคัญของงานไม่แตกต่างจากสมาชิกที่เห็นคุณค่าในตนเองต่ำ 5. เมื่อได้รับการเฉลยว่าประสบผลล้มเหลวสมาชิกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของกลุ่มสูงมีความลำเอียงเพื่อตนเองยอมรับในความถูกต้องของเฉลยและประเมินความสำคัญของงานน้อยกว่าสมาชิกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของกลุ่มต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p < .05) แสดงความเห็นด้วยกับมติกลุ่มและระบุบทบาทของตนต่อผลงานของกลุ่มมากกว่าสมาชิกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของกลุ่มต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (p < .05)