กลวิธีการขับร้องประกอบการแสดงโขนเรื่องรามเกียรติ์ ตอนนางลอย บททศกัณฑ์ กรณีศึกาครูทัศนีย์ ขุนทอง

Abstract

ศึกษากลวิธีการขับร้องประกอบการแสดงโขน ตอนนางลอย เฉพาะบททศกัณฑ์ของครูทัศนีย์ ขุนทอง เป็นสำคัญ ทั้งนี้ในการศึกษานั้น ผู้วิจัยได้ศึกษาในประเด็นของรสวรรณคดีที่ปรากฎในตัวบทวรรณกรรมที่ใช้เป็นบทร้อง ศึกษาความสัมพันธ์ของรสวรรณคดีในระหว่างบทร้องและบทเพลงอีกประการหนึ่ง ตลอดจนอัตลักษณ์การขับร้องของครูทัศนีย์ด้วย ผลจากการศึกษาพบว่า รสวรรณคดีของบทวรรณกรรมที่ใช้เป็นบทร้อง มีความสอดคล้องสัมพันธ์กันกับบทเพลงที่บรรจุในการร้อง ซึ่งทั้งนี้เนื่องมาจากธรรมชาติของเพลงไทยที่ถูกบรรจุอยู่ในการขับร้องครั้งนี้ มิได้ค่อนไปในอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งอย่างชัดเจน จึงเอื้อประโยชน์แก่บทวรรณกรรมในการกำหนดอารมณ์ตามเนื้อหาของบทวรรณกรรมนั้นๆ สำหรับในประเด็นของความสัมพันธ์ในเรื่องอารมณ์ระหว่างกลวิธีการขับร้อง บทเพลง และบทวรรณกรรมที่ใช้นั้นพบว่า ครูทัศนีย์ ขุนทอง มีกลวิธีพิเศษในการขับร้องเพื่อให้มีความสอดคล้องกันกับบทร้องและบทเพลงอย่างลงตัว กลวิธีพิเศษที่พบเหล่านั้นได้แก่ การปั้นคำ การผ่อนเสียง การครั่น การเน้นเสียง การทำเสียงหนัก-เบา การเชื่อมเสียง การกลืนเสียง ซึ่งกลวิธีพิเศษเหล่านี้นอกจากจะทำให้เพลงมีความไพเราะแล้ว ในบางจุดยังเสริมทำให้อารมณ์ในการแสดงชัดเจน เข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้อย่างแนบเนียน ในประเด็นสุดท้ายเกี่ยวกับอัตลักษณ์การขับร้องของครูทัศนีย์ ขุนทอง ที่ปรากฏในตับนางลอยเฉพาะบททศกัณฑ์ นี้ ผู้วิจัยพบว่า ครูทัศนีย์สำแดงความเป็นตัวตนออกมาให้ปรากฏใน 3 ลักษณะคือ เป็นผู้มีน้ำเสียงแจ่มใส ไพเราะ อย่างหนึ่ง เป็นผู้มีช่วงเสียงในการขับร้องที่กว้างร้องได้ทั้งในเสียงสูงและเสียงต่ำ อย่างหนึ่ง และเป็นผู้มีวิธีการขับร้องประกอบการแสดงได้อย่างสมบทบาท อีกอย่างหนึ่ง ซึ่งอัตลักษณ์ทั้ง 3 ประเด็นนี้ ทำให้ครูทัศนีย์ ขุนทอง เป็นครูที่มีความสามารถในเชิงคีตศิลป์อย่างเยี่ยมยอดโดยแท้