การยึดเกาะของเซลล์ไฟโบรบลาสต์จากเหงือกของคนบนพื้นผิวรากฟันที่ถูกปรับสภาพด้วยเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์และกรดซิตริก

Abstract

การยึดเกาะของเซลล์ต้นกำเนิดจากเนื้อเยื่อปริทันต์มีความสำคัญอย่างมากต่อการซ่อมแซมและงอกใหม่ของอวัยวะปริทันต์ จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบลักษณะพื้นผิวรากฟันและการยึดเกาะของเซลล์ไฟโบรบลาสต์จากเหงือกของคนบนพื้นผิวของชิ้นรากฟันที่เป็นโรคปริทันต์อักเสบที่ได้รับการปรับสภาพด้วยการทาสารละลายเตตราไซ-คลีนไฮโดรคลอไรด์ที่ความเข้มข้น 75 มก./มล. สารละลายกรดซิตริกอิ่มตัว และนอร์มัลเซลายน์ โดยใช้วิธีการศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราดร่วมไปกับการเพาะเลี้ยงเซลล์ในห้องปฏิบัติการ จากการศึกษาขั้นต้นซึ่งเป็นการประเมินลักษณะของพื้นผิวขึ้นรากฟันที่ผ่านการปรับสภาพแล้วด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด พบว่าพื้นผิวภายหลังการปรับสภาพด้วยเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์มีลักษณะเป็นเส้นใยเมทริกซ์โปรตีนภายนอกเซลล์สานต่อกันเป็นร่างแหอย่างชัดเจน พื้นผิวมีลักษณะคล้ายพรม ไม่พบชั้นสเมียร์ เผยให้เห็นรูเปิดท่อเนื้อฟันในบางบริเวณเพียงเล็กน้อย ส่วนลักษณะพื้นผิวรากฟันที่ปรับสภาพด้วยกรดซิตริกอิ่มตัวมีลักษณะ เรียบ แบน สามารถกำจัดชั้น สเมียร์ได้หมดและเผยให้เห็นรูเปิดท่อเนื้อฟันในบางบริเวณ พบเส้นใยเมทริกซ์โปรตีนภายนอกเซลล์เพียงเล็กน้อย ในขณะที่พื้นผิวรากฟันที่ถูกปรับสภาพด้วยนอร์มัลเซลายน์พบว่ามีพื้นผิวขรุขระไม่เรียบ มีลักษณะเป็นลูกคลื่นถูกปกคลุมด้วยชั้นสเมียร์ และพบแบคทีเรียรูปแท่งเป็นจำนวนมาก จากการศึกษาด้วยการเพาะเลี้ยงเซลล์เพื่อดูการยึดเกาะของเซลล์บนชิ้นรากฟันภายหลังการปรับสภาพด้วยสารละลายแต่ละชนิด พบว่าเซลล์ส่วนใหญ่ที่พบในชิ้นรากฟันที่ได้รับการปรับสภาพด้วยเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์มีการยึดเกาะที่ดีและมีจำนวนมากกว่าเซลล์ที่ยึดเกาะบนผิวรากฟันที่ได้รับการปรับสภาพด้วยกรดซิตริกและนอร์มัลเซลายน์ ส่วนพื้นผิวรากฟันที่ถูกปรับสภาพด้วยนอร์มัลเซลายน์พบเซลล์ยึดเกาะไม่ดีในจำนวนที่มากกว่าที่พบบน ชิ้นรากฟันที่ได้รับการปรับสภาพด้วยเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์และกรดซิตริก จากการวิเคราะห์ทางสถิติของจำนวนเซลล์ที่ยึดเกาะบนพื้นผิวรากฟันที่ได้รับการปรับสภาพด้วยสารละลายแต่ละชนิด พบว่าจำนวนเซลล์ไฟโบรบลาสต์ที่ยึดเกาะดีและยึดเกาะทั้งหมดในกลุ่มเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์มีมากกว่ากลุ่มกรดซิตริกและกลุ่มนอร์มัลเซลายน์ และมีเซลล์ยึดเกาะไม่ดีในกลุ่มนอร์มัลเซลายน์มากกว่ากลุ่มเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์และกลุ่มกรดซิตริก อย่างมีนัยสำคัญในบางการทดลอง ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสารละลายเตตราไซคลีนไฮโดรคลอไรด์ที่มีความเข้มข้น 75 มก./มล. สามารถนำมาปรับสภาพพื้นผิวรากฟันที่เป็นโรคปริทันต์ ได้ลักษณะพื้นผิวที่เหมาะสมต่อการยึดเกาะของเซลล์ไฟโบรบลาสต์