พัฒนาการทางจริยธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพัฒนาการทางจริยธรรมตามทฤษฏีของโคลเบอร์กและเรสต์ ในกลุ่มนักเรียนมัธยมศึกษา 2 กลุ่ม ที่มีเพศ ระดับชั้น และสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมแตกต่างกันโดยใช้แบบสอบเดอะดีไฟนิ่งอิชชูส์เทสต์ของเรสต์ ซึ่งพัฒนามาจากการวัดระดับจริยธรรม โดยการสัมภาษณ์ของโคลเบอร์ก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 480 คน ซึ่งสุ่มโดยวิธีสุ่มแบบแบ่งชั้นจาก 12 โรงเรียนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างแบ่งตามเพศ และระดับสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคม 2 ระดับ โดยใช้เกณฑ์ให้คะแนนดัชนี 3 ตัว คือ การศึกษา อาชีพ และรายได้ของบิดามารดา นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติด้วยวิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสามทาง ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีพัฒนาการทางจริยธรรมสูงกว่านักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. นักเรียนมัธยมศึกษาชายและหญิงมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. นักเรียนมัธยมศึกษาที่มีสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมระดับสูง และระดับต่ำมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างเพศ และสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 5. พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างระดับชั้น เพศ และสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01