การกักเก็บน้ำมันตะไคร้ด้วยไซโคลเด็กซ์ตรินโดยวิธีการอบแห้งแบบพ่นฝอย

Abstract

ตะไคร้เป็นพืชสมุนไพรที่ถูกใช้อย่างแพร่หลายในครัวไทย ปัจจุบันสารสกัดน้ำมันตะไคร้ได้ถูกนำมาใช้ในอุตสาหกรรมยา เนื่องจากซิตรัลซึ่งเป็นสารสำคัญหลักในน้ำมันตะไคร้พบว่าเป็นสารที่มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ ซึ่งซิตรัลสามารถเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันจากความร้อน แสง และออกซิเจนได้ง่าย จึงเป็นข้อจำกัดการใช้งานของน้ำมันตะไคร้ โดยน้ำมันตะไคร้จะสูญเสียสมบัติทางชีวภาพไปจากเดิม ดังนั้นกระบวนการไมโครเอนแคปซูเลชันจึงเป็นทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งในการเพิ่มความคงทนของน้ำมันตะไคร้ ในงานวิจัยนี้ศึกษาการกักเก็บน้ำมันตะไคร้ด้วยไซโคลเด็กซ์ตรินโดยวิธีการอบแห้งแบบพ่นฝอย โดยวัตถุประสงค์ของงานวิจัยต้องการศึกษาปัจจัยต่างๆ ได้แก่ ชนิดของไซโคลเด็กซ์ตรินและอัตราส่วนโดยโมลของน้ำมันตะไคร้ต่อไซโคลเด็กซ์ตริน ที่มีผลต่อการกักเก็บน้ำมันตะไคร้ระหว่างกระบวนการอบแห้งแบบพ่นฝอย จากการศึกษาพบว่า เบต้าไซโครเด็กซ์ตรินให้ค่าการกักเก็บของ E-citral และแอลฟาไซโคลเด็กซ์ตรินให้ค่าการกักเก็บของ Z-citral ดีที่สุด ที่อัตราส่วนโดยโมลของซิตรัลต่อไซโคลเด็กซ์ตริน 1:1 และลักษณะโครงสร้างของผงแห้งน้ำมันตะไคร้ที่เตรียมจากการใช้แอลฟาไซโคลเด็กซ์ตรินและแกมมาไซไคลเด็กซ์ตรินเป็นสารห่อหุ้ม พบว่ามีลักษณะเป็นอนุภาคทรงกลม ผิวด้านนอกขรุขระ ในขณะที่ผงแห้งน้ำมันตะไคร้ที่ใช้เบต้าไซโคลเด็กซ์ตรินเป็นสารห่อหุ้ม มีลักษณะเป็นโครงสร้างผลึก ส่วนการเติมมอลโตเด็กซ์ตรินลงในสารประกอบเชิงซ้อนต่อประสิทธิภาพการกักเก็บซิตรัลในผงแห้ง พบว่าเมื่อปริมาณมอลโตเด็กซ์ตรินเพิ่มขึ้น การกักเก็บของซิตรัลในผงแห้งมีค่าลดลง นอกจากนี้แล้วผงแห้งน้ำมันตะไคร้ได้ถูกศึกษาการปลดปล่อยของซิตรัลจากโพรงของไซโคลเด็กซ์ตรินด้วย พบว่าซิตรัลถูกปลดปล่อยจากโพรงของเบต้าไซโคลเด็กซ์ตรินได้น้อยกว่าแกมมาไซโคลเด็กซ์ตรินและแอลฟาไซโคลเด็กซ์ตริน ซึ่งการปลดปล่อยของซิตรัลจากโพรงของไซโคลเด็กซ์ตริน ถูกกำหนดด้วยการแพร่ผ่านของสาร