มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด

Abstract

ปัญหายาเสพติด เป็นปัญหาที่เป็นอุปสรรคอย่างร้ายแรงต่อการพัฒนาประเทศรัฐบาลของประเทสต่าง ๆ จึงพยายามหาทางแก้ปัญหายาเสพติด ซึ่งต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างประเทศต่าง ๆ และองค์การระหว่างประเทศด้วย ประเทศไทยเป็นประเทศหนึ่งที่ประสบกับปัญหายาเสพติด เพราะประชาชนชาวไทยติดยาเสพติดเป็นจำนวนมาก การมีกฏหมายเกี่ยวกับยาเสพติดที่ดี เป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งในการแก้ปัญหายาเสพติด ทั้งนี้เพราะการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายและบุคคลที่เกี่ยวข้องทุกคนในการแก้ปัญหายาเสพติดล้วนแต่ต้องกระทำการภายในขอบข่ายของบทบัญญัติแห่งกฏหมายทั้งสิ้น ประเทศไทยเริ่มมีมาตรการทางกฏหมายในการควบคุมฝิ่น ซึ่งเป็นยาเสพติดชนิดแรกที่เผยแพร่เข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่ พ.ศ. 1903 ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ต่อมาในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ก็มีมารการทางกฏหมายในการควบคุมยาเสพติดเรื่อยมา หน่วยงานที่มีหน้าที่ในการปราบปรามยาเสพติดที่สำคัญในอดีต คือคณะกรรมการปราบปรามยาเสพติดให้โทษ ในปัจจุบันหน่วยงานที่มีหน้าที่เกี่ยวกับการปราบปรามยาเสพติดที่สำคัญมากได้แก่ สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กรมตำรวจและกรมศุลลากร เมื่อมีผู้กระทำผิดตามกฏหมายเกี่ยวกับยาเสพติด ตำรวจมีหน้าที่จับกุมตัวผู้กระทำผิดและทำการสอบสวน พนักงานอัยการมีหน้าที่ฟ้องร้องผู้กระทำผิดต่อศาลเมื่อศาลพิจารณาพิพากษาแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของฝ่ายราชทัณฑ์ที่จะทำการควบคุมผู้ต้องขังพร้อมกับดำเนินการอบรมแก้ไขฟื้นฟูจิตใจให้ผู้ต้องขังกลับตนเป็นพลเมืองดี ในปัจจุบันรัฐบาลมีมาตรการในการแก้ไขปัญหายาเสพติดอยู่ 4 ประการคือ 1.การป้องกัน หมายถึงการให้ความรู้เรื่องยาเสพติดแก่ประชาชนเพื่อให้ประชาชนทราบถึงโทษของยาเสพติด จะได้หลีกเลี่ยงไม่เสพยานั้น 2.การปราบปราม หมายถึงการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับกฏหมายยาเสพติด เพื่อนำตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษตามกฏหมายโดยกระบวนการยุติธรรม 3.การบำบัดรักษา หมายถึง การทำการบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติดเพื่อให้หายจากอาการติดยานั้น และทำการฟื้นฟูสุขภาพและสมรรถภาพด้วย 4.การส่งเสริมการปลูกพืชทดแทน หมายถึงการส่งเสริมให้มีการปลูกพืชทดแทน เพื่อให้ประชาชนเลิกปลูกยาเสพติด การแก้ปัญหายาเสพติดให้ได้ผลนั้น จะต้องดำเนินมาตรการทุกอย่างพร้อม ๆ กันไป จะกระทำมาตรการอย่างใดอย่างหนึ่งแต่เพียงประการเดียวมิได้ กฏหมายเกี่ยวกับยาเสพติดของไทยที่มีอยู่ในปัจจุบันยังไม่สามารถนำไปใช้ในการแก้ปัญหายาเสพติดอย่างได้ผล เพราะไม่สามารถนำตัวผู้กระทำผิดรายใหญ่ซึ่งเป็นต้นเหตุที่สำคัยของปัญหามาลงโทษตามกฏหมายได้ เนื่องจากขาดพยานหลักฐานที่จะพิสูจน์การกระทำของเขาว่าเป็นความผิด เพราะผู้กระทำผิดเกี่ยวกับยาเสพติดมักดำเนินงานในรูปขององค์การอาชญากรรม กล่าวคือมีผู้ร่วมงานหลายคน และมีแผนการสลับซับซ้อนดังนั้น ผู้เขียนจึงขอเสนอแนวทางในการปรับปรุงกฏหมายเกี่ยวกับยาเสพติดของไทยยโดยอาศัยหลัก conspiracy Law ซึ่งมีหลักอยู่ว่า บุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไปตกลงกันเพื่อที่จะกระทำการอันมิชอบด้วยกฏหมาย หรือตกลงกันที่จะกระทำการอันชอบด้วยกฏหมาย แต่ด้วยวิธีการอันมิชอบด้วยกฏหมาย ก็มีความผิดแล้ว ซึ่งจะสามารถนำตัวผู้กระทำผิดรายใหญ่ดังกล่าวมาลงโทษได้ นอกจากนั้น ควรเพิ่มอำนาจของคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด และขยายขอบเขตการเพิ่มโทษผู้กระทำผิดที่ได่เข็ดหลาบ เพื่อให้การแก้ปัญหายาเสพติดดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งแนวทางการปรับปรุงกฏหมายดังกล่าว อาจเป็นที่มาของกฏหมายเกี่ยวกับยาเสพติดที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นในอนาคต อันจะเป็นประโยชน์อย่างใหญ่หลวงต่อการพัฒนาประเทศชาติ