การเผยแผ่คริสต์ศาสนาในสมัยพระสังฆราชเรอเน มารี ยอแซฟ แปร์รอส พ.ศ. 2452-2490

Abstract

ศึกษาถึงการเผยแผ่คริสต์ศาสนาในสมัยพระสังฆราชเรอเน มารี ยอแซฟ แปร์รอส ในช่วง พ.ศ. 2452-2490 เน้นการศึกษารายละเอียดของงานด้านต่างๆ ในมิสซังสยาม และรวมถึงการศึกษาถึงปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการดำเนินงานเผยแผ่คริสต์ศาสนาของมิสซังสยาม ในสมัยของพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส จากการศึกษาพบว่า มิสซังสยามมีนโยบายในการดำเนินงานที่หลากหลาย เพื่อเป็นประโยชน์สูงสุดสำหรับการเผยแผ่คริสต์ศาสนา เริ่มจากการขยายพื้นที่การทำงานออกไปสู่เขตภาคเหนือ และติดตามการย้ายถิ่นของคริสตังจากกรุงเทพฯ ทำให้เกิดเป็นชุมชนคริสตังตามเมืองต่างๆ นอกจากนั้นมิสซังสยามยังได้ใช้เครื่องมือเพื่อส่งเสริมการทำงาน กล่าวคือ การใช้สิ่งพิมพ์ในรูป นิตยสาร และหนังสือทางศาสนา เพื่ออบรมคุณธรรมแก่คริสตัง และในสมัยดังกล่าวนี้ ฆราวาสได้เริ่มมีบทบาทมากขึ้น ในการช่วยเหลืองานของมิสซัง โดยรวมตัวเพื่อก่อตั้งสมาคมคาทอลิกแห่งสยาม อีกทั้งพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส ได้เล็งเห็นความจำเป็นที่จะต้องมีบุคลากรในมิสซังเพิ่มมากขึ้น จึงได้เชิญภคินีคณะอุร์สุลิน และภคินีคณะคาร์แมลไลท์ด้วยจุดประสงค์สำหรับการทำงานที่แตกต่างกัน ตามความสามารถเฉพาะทางของนักบวชแต่ละคณะ และการเชิญนักบวชคณะซาเลเซียนเข้ามาในมิสซัง ได้เป็นจุดเริ่มต้นของการแบ่งมิสซังออกเป็นมิสซังราชบุรี ต่อมาได้เขตภาคตะวันออกของมิสซังสยามให้เป็นมิสซังจันทบุรี ถือได้ว่ามิสซังสยามในช่วง พ.ศ. 2452-2490 เป็นรากฐานสำคัญสำหรับการดำเนินงานด้านต่างๆ ของพระศาสนจักรคาทอลิกแห่งประเทศไทยในเวลาต่อมา