ผลกระทบของการจัดประเภทภาพยนตร์ตามพระราชบัญญติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551

Abstract

การวิจัยชิ้นนี้มุ่งศึกษาถึงผลกระทบของการจัดประเภทภาพยนตร์ตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551โดยการวิจัยได้แบ่งการศึกษาเป็น 2 ส่วน คือการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research)และการเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) จากการแจกแบบสอบถามจำนวน 400 ชุด และการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (In-depth Interview) ของผู้เกี่ยวข้องจำนวน 4 กลุ่มอันได้แก่ 1) กลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ 2) กลุ่มผู้ประกอบการโรงภาพยนตร์ 3) กลุ่มนักวิชาการ นักวิจารณ์ภาพยนตร์ และ 4) คณะกรรมการพิจารณาภาพยนตร์และวีดิทัศน์ และเจ้าหน้าที่สำนักพิจารณาภาพยนตร์และวีดิทัศน์ เพื่อศึกษาถึงผลกระทบหลังการจัดประเภทภาพยนตร์มีผลบังคับใช้ ตลอดจนแนวทางในการพัฒนาและการจัดประเภทภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับสังคมไทย โดยผลการวิจัยพบว่า 1) ด้านการปรับตัวของธุรกิจภาพยนตร์ ส่วนใหญ่เป็นผลกระทบด้านบวกมากว่าด้านลบ โดยเฉพาะผลกระทบในการปรับตัวของผู้สร้างภาพยนตร์ที่เหมือนกระตุ้นและสร้างแรงจูงใจให้มีการผลิตภาพยนตร์ที่มีความหลากหลายมากขึ้น มีอิสระทางความคิด ส่วนในเรื่องของเนื้อหาสาระของบทภาพยนตร์ผู้สร้างมีการปรับตัวเพื่อให้สอดคล้องกับเรทที่ต้องการ 2) ผลกระทบที่เกิดจาก การจัดประเภทภาพยนตร์ประเภทที่ 6 มีการตรวจบัตรประจำตัวประชาชน (ฉ 20-) และประเภทที่ 7 ภาพยนตร์ที่ห้ามเผยแพร่ในราชอาณาจักร ผลการศึกษาพบว่า มีผลกระทบด้านลบมากกว่าด้านบวก อาทิ การสร้างความยุ่งยากให้กับผู้ชมภาพยนตร์ การลิดรอนสิทธิ เสรีภาพในการชมภาพยนตร์ของผู้มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ส่วนภาพยนตร์ที่ห้ามเผยแพร่ในราชอาณาจักร ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าเป็นการปิดกั้นความคิดสร้างสรรค์และการเขียนกฎหมายมีลักษณะกว้างและครอบคลุมมากเกินไปทำให้ยากต่อการปฎิบัติทั้งที่มีกฎหมายอื่นรองรับอยู่แล้ว