การพัฒนาแบบฝึกคลาริเน็ตเพื่อบรรเลงเพลงไทย: กรณีศึกษาเพลงเดี่ยวพญาโศก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สังเคราะห์เพลงเดี่ยวพญาโศก สำหรับคลาริเน็ต โดยเน้นแนวทางอนุรักษ์ความเป็นไทย ควบคู่กับการรักษาแบบแผนการปฏิบัติเครื่องดนตรีที่ถูกต้องและ สอดคล้องกับอัตลักษณ์เฉพาะของคลาริเน็ต 2) พัฒนาแบบฝึก ที่สามารถพัฒนาทักษะในการบรรเลงคลาริเน็ต ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญสำหรับฝึกเพลงเดี่ยวพญาโศก วิธีดำเนินงานวิจัย เป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) เพื่อพัฒนานวัตกรรม และตรวจสอบประสิทธิภาพของนวัตกรรมที่พัฒนาขึ้น ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยและพัฒนาแบบฝึก ได้จากการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิทางดนตรี จำนวน 3 ท่าน และนิสิตระดับปริญญาบัณฑิตทางดนตรี จำนวน 5 คน โดยใช้เครื่องมือในการเก็บข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ แบบสัมภาษณ์นิสิต และแบบประเมินประสิทธิภาพของแบบฝึกปฏิบัติ ผลการวิจัยในครั้งนี้พบว่า 1) เพลงเดี่ยวพญาโศกที่สังเคราะห์ขึ้น มีลักษณะบูรณาการความรู้ทางทฤษฎีและทักษะของทั้งดนตรีไทยและดนตรีตะวันตก กล่าวคือได้รักษาท่วงทำนองแบบไทยไว้ พร้อมกับยึดหลักการปฏิบัติทักษะคลาริเน็ตตามอย่างตะวันตก โดยประยุกต์ใช้เม็ดพรายแบบไทยตามความเหมาะสม 2) การพัฒนาแบบฝึกมีการจัดลำดับขั้นตอนจากง่ายไปยาก มีส่วนการเตรียมความพร้อม และแบบฝึกเม็ดพรายที่ประยุกต์ตามแบบไทย เช่น การปริบ การสะบัด การพรมนิ้ว เป็นต้น โดยพัฒนาให้สอดคล้องกับการฝึกเพื่อความคล่องแคล่ว แข็งแรงของนิ้ว และการเรียนรู้สำนวนกลอนเพลงแบบไทย