อิทธิพลของนิทานพื้นบ้านและทรรศนะเกี่ยวกับมนุษย์ในเรื่องสั้นเรื่อง "คะชิกะชิยะมะ", "เคียวกุนดัน", "ซะรุกะนิงัซเซ็น" และ "โมะโมะตะโร" ของ อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของนิทานพื้นบ้านที่มีต่อเรื่องสั้นเรื่อง “คะชิกะชิยะมะ” “เคียวกุนดัน” “ซะรุกะนิงัซเซ็น” “โมะโมะตะโร” และวิเคราะห์ทรรศนะเกี่ยวกับมนุษย์ของ อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะที่ปรากฎในเรื่องสั้นดังกล่าว ในการศึกษาอิทธิพลของนิทานพื้นบ้านนั้น ผู้วิจัยจะเปรียบเทียบเรื่องสั้นทั้ง 4 เรื่องกับนิทานพื้นบ้าน เพื่อศึกษาความเหมือนและความแตกต่างระหว่างนิทานพื้นบ้านกับเรื่องสั้น การเปรียบเทียบดังกล่าวจะทำให้ผู้วิจัยสามารถทราบรายละเอียดที่เปลี่ยนแปลงไปของเรื่องสั้นที่ได้รับอิทธิพลจากนิทานพื้นบ้าน และนำไปสู่การวิเคราะห์ทรรศนะเกี่ยวกับมนุษย์ของอะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ จากการศึกษาพบว่า เรื่องสั้นเรื่อง “คะชิกะชิยะมะ” “ซะรุกะนิงัซเซ็น” “โมะโมะตะโร”ของ อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ ได้รับอิทธิพลบางส่วนจากนิทานพื้นบ้านในด้านเนื้อเรื่อง โครงเรื่อง ตัวละคร การดำเนินเรื่อง และฉาก ส่วนเรื่องสั้นเรื่อง “เคียวกุนดัน”ได้รับอิทธิพลบางส่วนจากนิทานพื้นบ้านเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้รับอิทธิพลเลยในด้านการดำเนินเรื่อง ส่วนที่เรื่องสั้นไม่ได้รับอิทธิพลเลย คือ แก่นเรื่อง โดยแก่นเรื่องของเรื่องสั้นที่เปลี่ยนแปลงไปสะท้อนให้เห็นทรรศนะมนุษย์ 2 ประเด็น ได้แก่ มนุษย์เป็นผู้กำหนดว่า สิ่งไหนคือความดีหรือความเลว และมนุษย์ใช้สัญชาตญาณดิบเพื่อตอบสนองความต้องการของตน ของ อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ ซึ่งต่างจากนิทานพื้นบ้านที่มีแก่นเรื่องหลัก คือ การทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว แสดงให้เห็นว่าผู้ที่ทำดีควรได้รับสิ่งตอบแทนและความสุข ส่วนผู้ที่ประพฤติชั่วย่อมต้องได้รับการลงโทษ การศึกษาทรรศนะมนุษย์ดังกล่าว นอกจากจะทำให้ผู้อ่านชาวไทยเข้าใจนักเขียนชื่อ อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ มากยิ่งขึ้นแล้ว ยังได้ความรู้เกี่ยวกับสภาพสังคมในยุคสมัยทะอิโฌ และยังเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาเรื่องสั้นเหล่านี้ และผลงานเรื่องอื่นๆของอะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะต่อไปในอนาคต