ผลกระทบของการใช้พอลิเมอร์ในการครีมหางน้ำยางธรรมชาติต่อคุณภาพน้ำทิ้ง

Abstract

งานวิจัยนี้ได้ศึกษาน้ำทิ้งจากกระบวนการรวบรวมเนื้อยางจากหางน้ำยางธรรมชาติโดยการใช้ hydroxypropyl methylcellulose (HPMC) และ hydroxypropyl cellulose (HPC) แทนการใช้กรดซัลฟิวริกเข้มข้น โดยศึกษาน้ำทิ้งทั้งแบบที่แยกพอลิเมอร์ HPMC และ HPC ออกเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่และแบบที่ไม่แยกพอลิเมอร์ HPMC และ HPC ออกเปรียบเทียบกับน้ำทิ้งจากการใช้กรดซัลฟิวริกเข้มข้น จากการศึกษาพบว่า มลพิษของน้ำทิ้งลดลงเมื่อใช้พอลิเมอร์ HPMC และ HPC ในกระบวนการครีมหางน้ำยางธรรมชาติ โดยค่าความเป็นกรด การนำไฟฟ้า ซัลเฟต ทีเคเอ็น และแอมโมเนีย ที่ได้น้อยกว่าน้ำทิ้งที่ได้จากการใช้กรดซัลฟิวริกเข้มข้น แต่ค่าของแข็งละลายน้ำทั้งหมด ค่าบีโอดีและค่าซีโอดีของน้ำทิ้งที่ได้จะมากกว่า นอกจากนี้ระยะเวลากักพักน้ำมีผลต่อความเป็นมลพิษของน้ำทิ้งจากกระบวนการครีมหางน้ำยางธรรมชาติโดยใช้พอลิเมอร์ HPMC และ HPC ทั้งแบบที่แยกและไม่แยก HPMC และ HPC ออก โดยค่าความเป็นกรด ค่าทีเคเอ็น ค่าแอมโมเนียและค่าน้ำมันและไขมันจะลดลงเมื่อระยะเวลากักพักน้ำทิ้งเพิ่มขึ้น แต่ค่าของแข็งแขวนลอย ค่าของแข็งละลายน้ำทั้งหมด ค่าซัลเฟต ค่าซัลไฟด์ ค่าบีโอดีและค่าซีโอดีเพิ่มขึ้นเมื่อระยะเวลากักพักน้ำทิ้งเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ดี ค่าบีโอดีและค่าซีโอดีที่เพิ่มขึ้นนี้อาจมีประโยชน์ในการผลิตแก๊สชีวภาพให้เพิ่มขึ้นในระบบบำบัดน้ำแบบไร้อากาศ