การศึกษาคุณค่าทางการศึกษาของภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่น ที่ฉายทางโทรทัศน์

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมาย 2 ประการคือ (1) เพื่อศึกษาคุณค่าทางการศึกษาของภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นที่ฉายทางโทรทัศน์ที่มีต่อเด็กในระดับประถมศึกษา ตามความคิดเห็นของครู นักการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็ก และ (2) เพื่อประเมินคุณค่าทางการศึกษาของภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นตามความคิดเห็นของครู นักการศึกษา และผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็ก วิธีดำเนินการวิจัย 1. รวบรวมรายชื่อภาพยนตร์การ์ตูนที่แพร่ภาพทางสถานีโทรทัศน์ทั้ง 4 สถานีในเขตกรุงเทพมหานครระหว่างเดือนพฤศจิกายน 2527 ถึง เดือนพฤษภาคม 2528 เลือกเฉพาะภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นที่มีความยาวไม่ต่ำกว่า 20 ตอนหรือแพร่ภาพอยู่นานไม่ต่ำกว่า 1 เดือน ได้ภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นทั้งสิ้น 15 เรื่อง 2. นำรายชื่อภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นทั้ง 15 เรื่องมาสร้างแบบสอบถามสำหรับเด็กที่กำลังเรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3-6 ของโรบงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เพื่อให้เด็กเลือกรายชื่อภาพยนตร์การ์ตูนเรื่องที่ตนชอบ 3. จากจำนวนแบบสอบถามที่ให้นักเรียนตอบ 202 ชุดผู้วิจัยเลือกรายชื่อภาพยนตร์การ์ตูนที่นักเรียนร้อยละ 60 ขึ้นไปมีความเห็นตรงกันว่าชอบเพื่อนำมาศึกษาได้ภาพยนตร์การ์ตูนที่เด็กชอบ 8 เรื่องคือ 1. โดเรมอน 2. นินจาฮาโตริ 3. จีจี้สาวน้อยกายสิทธิ์ 4. หนูน้อยแซนนิเบล 5. ลูแปง 6. มูเตคิง 7. ดร.สลัมป์ 8. เณรน้อยเจ้าปัญญา 4. สุ่มตอนของภาพยนตร์ทั้ง 8 เรื่องบันทึกเทปโทรทัศน์สำหรับให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็กชมก่อนตอบแบบสอบถาม 5. สร้างแบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับคุณค่าทางการศึกษาของภาพยนตร์การ์ตูนทั้ง 8 เรื่อง โดยศึกษาจากเกณฑ์การประเมินคุณค่าวรรณกรรมสำหรับเด็ก 6. ส่งแบบสอบถามไปให้ครูผู้สอนในโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานครจำนวน 230 ชุด และนักการศึกษาซึ่งได้แก่อาจารย์ผู้สอนในภาควิชาหลักสูตรและการสอนของวิทยาลัยครูในเขตกรุงเทพมหานคร ทั้ง 6 แห่ง จำนวน 65 ชุด 7. ส่งแบบสอบถามพร้อมเทปโทรทัศน์ภาพยนตร์การ์ตูนทั้ง 8 เรื่อง ไปให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็กจำนวน 5 ท่านเพื่อให้ผู้เชี่ยวชาญทั้ง 5 ท่านชมเทปโทรทัศน์แล้วตอบแบบสอบถาม 8. ข้อมูลจากครู นักการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็กผู้วิจัยนำมาวิเคราะห์โดยวิธีการหาค่าร้อยละ แล้วประเมินคุณค่าทางการศึกษาของภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นทั้ง 8 เรื่อง จากความคิดเห็นของครู นักการศึกษา และผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็ก ผลการวิจัย ผลการวิจัยสรุปได้ว่า ภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นที่ฉายทางโทรทัศน์ส่วนใหญ่มีเนื้อหาเป็นไปในแนวตื่นเต้นอภินิหารเด็กจึงได้รับประโยชน์จากการชมภาพยนตร์การ์ตูนเฉพาะในด้านความบันเทิงเท่านั้น ทางสถานีโทรทัศน์ควรปรับปรุงรายการภาพยนตร์การ์ตูนโดยการเลือกสรรภาพยนตร์การ์ตูนที่มีเนื้อหาสาระสอดแทรกด้วยอติธรรมคำสอนแก่เด็กมาเสนอต่อผู้ชม สำหรับคุณค่าภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นทั้ง 8 เรื่องที่นำมาศึกษาครูและนักการศึกษามีความเห็นตรงกันว่า ภาพยนตร์เรื่องเณรน้อยเจ้าปัญญา ให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กปานกลาง ภาพยนตร์เรื่องโดเรมอน นินจาฮาโตริ หนูน้อยแซนนิเบล และจีจี้สาวน้อยกายสิทธิ์ ให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กน้อย ส่วนภาพยนตร์ เรื่องลูแปง มูเตคิง และดร.สลัมป์ ให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กน้อยมากและไม่สมควรจัดเป็นภาพยนตร์การ์ตุนสำหรับเด็กต่อไป ส่วนผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์สำหรับเด็กทั้ง 5 ท่านมีความเห็นว่าภาพยนตร์เรื่อง เณรน้อยเจ้าปัญญาให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กดีมาก ภาพยนตร์เรื่องนินจาฮาโตริ โดเรมอน และหนูน้อยแซนนิเบลให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กปานกลาง ภาพยนตร์เรื่องจีจี้สาวน้อยกายสิทธิ์ และมูเตคิง ให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กน้อย ส่วนภาพยนตร์เรื่องดร.สลัมป์ และลูแปง ให้คุณค่าทางการศึกษาแก่เด็กน้อยมาก ไม่สมควรจัดเป็นภาพยนตร์การ์ตูนสำหรับเด็กต่อไป