ทรรศนะทุนนิยมที่มีต่อมนุษย์ ในนิทาน ของ ลา ฟองแต

Abstract

เนื่องจากยุคคลาสสิคเป็นยุคของมนุษยนิยม เป้าหมายอันแท้จริงของวรรณคดีฝรั่งเศสยุคนี้จึงมุ่งเน้นการสะท้อนภาพธรรมชาติมนุษย์ ในฐานะกวีคลาสสิคผู้หนึ่ง ลาฟองแตนก็ได้ทำหน้าที่สะท้อนภาพดังกล่าวตามที่เขาประจักษ์ด้วยจิตวิญญาณอันสว่างไสวในสายตาของกวีผู้นี้ ความคิดที่ว่ามนุษย์นั้นดีหรือมีเหตุผลโดยกำเนิดถือเป็นความไร้เดียงสาประการหนึ่ง เพราะแท้ที่จริงแล้ว มนุษย์นั้นเห็นแก่ตัว ไม่สมบูรณ์โดยธรรมชาติ งมงายและตกเป็นทาสของความปรารถนาและกิเลสตัณหาของตน แม้แต่สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ สัตว์และพฤกษชาติก็ยังกล่าวโทษต่อบาปกรรมของมนุษย์ไว้ในนิทานของลา ฟองแตน นิทานของลา ฟองแตนนี้เป็นที่รู้จักกันดีประมาณสามศตวรรษแล้ว และปรากฏว่า การศึกษาวิจัยส่วนมากที่มีต่อวรรณคดีเรื่องนี้จะเน้นเฉพาะศิลปะการเล่าเรื่อง หรือ ท่วงทำนองการเขียนของกวีผู้นี้เท่านั้น นอกเหนือจากสาระดังกล่าวแล้ว ยังมีหัวข้อสำคัญยิ่งอีกประการหนึ่งที่มีผู้สนใจน้อยมาก ได้แก่ ทรรศนะทุนิยมที่มีต่อมนุษย์ของลา ฟองแตน ด้วยเหตุนี้ ในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ผู้วิจัยจึงไม่เพียงแต่พยายามเสนอทรรศนะทุนิยมให้ชัดเจนเท่านั้น แต่ยังริเริ่มแนวทางใหม่ๆสำหรับการศึกษาค้นคว้าที่เกี่ยวข้อง กับนิทานของลา ฟองแตนอีกด้วย