ภาพลักษณ์ชนกลุ่มน้อยในนวนิยายไทย : การวิจารณ์เชิงสังคม

Abstract

ศึกษาพัฒนาการของภาพลักษณ์ชนกลุ่มน้อยในนวนิยายไทย โดยมุ่งศึกษาภาพลักษณ์ชนกลุ่มน้อยที่ปรากฏในนวนิยายไทยช่วง พ.ศ. 2520-2540 จากการศึกษาพบว่าสภาพลักษณ์ของชนกลุ่มน้อยช่วงก่อน พ.ศ. 2520 จะเป็นตัวละครประกอบในนวนิยายผจญภัย เป็นตัวละครเอกฝ่ายหญิงในนวนิยายรัก และไม่เน้นการนำเสนอในฐานะเป็นตัวแทนของชนกลุ่มน้อย หรือเป็นตัวละครเอกเพื่อเสนอแก่นเรื่องความจงรักภักดี ต่อองค์พระมหากษัตริย์ นวนิยายในช่วง พ.ศ. 2520-2530 มีการนำเสนอภาพลักาณ์ของชนกลุ่มน้อยชัดเจนขึ้น โดยมีตัวละครเอกเป็นชนกลุ่มน้อยและมีการดำเนินเรื่อง ฉาก และโครงเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิต สังคมและวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อย ภาพลักษณ์ของชนกลุ่มน้อยที่ปรากฏในนวนิยาย เป็นภาพลักษณ์ของผู้อยู่ภายใต้การปกครองของชนกลุ่มใหญ่ และเป็นผู้ด้อยพัฒนา นวนิยายในช่วง พ.ศ. 2531-2540 นำเสนอภาพลักษณ์ที่มีความหลากหลายมากขึ้น มีการเสนอภาพสังคมและวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อย ซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะตนและเสนอภาพของการพัฒนาไปสู่ความเป็นสมัยใหม่ ภาพลักษณ์ของชนกลุ่มน้อยที่ปรากฏในนวนิยายไทย มีความชัดเจนมากขึ้นจากการเป็นตัวละครประกอบมาเป็นตัวละครเอก อีกทั้งยังมีการนำเสนอภาพชีวิต สังคมและวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อยมากขึ้น ทำให้สังคมมีความเข้าใจวิถีชีวิตของชนกลุ่มน้อย ซึ่งเป็นสมาชิกส่วนหนึ่งของสังคมไทย