ผลของโปรแกรมการฝึกสติต่อความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ของผู้ติดแอลกอฮอล์ที่รับการรักษาแบบผู้ป่วยในระยะบำบัดด้วยยา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบ 1) คะแนนความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ก่อนและหลังการทดลอง ของผู้ติดแอลกอฮอล์ ในกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการฝึกสติและกลุ่มควบคุมที่ได้รับการบำบัดรักษาตามปกติ 2) ความแตกต่างของคะแนนความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ก่อนและหลังการทดลอง ของผู้ติดแอลกอฮอล์ ระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกสติ กับกลุ่มที่ได้รับการบำบัดรักษาตามปกติ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 46 ราย ได้จากการวิเคราะห์ power analysis of sample size เป็นผู้ติดแอลกอฮอล์เพศชายที่รับการรักษาแบบผู้ป่วยใน ระยะบำบัดด้วยยาสถาบันธัญญารักษ์จังหวัดปทุมธานี ซึ่งมีคุณสมบัติตามเกณ์ ได้รับการจับคู่ด้วยคะแนนความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ และจนวนครั้งที่เข้ารับการบำบัด แล้วถูกสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 23 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1) โปรแกรมการฝึกสติ 2) แบบประเมินความรู้สึกอยากแอลกอฮอลล์ ( Alcohol Craving Questionnaire-Revised: ACQ-R) 3) แบบประเมินทางพุทธิปัญญาและความมีสติ (Cognitive and Affective Mindfulness Scale-Revised: CAMS-R) 4) แบบสอบถามข้อมูลประชากร เครื่องมือทุกชุดผ่านการตรวจความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 ท่าน เครื่องมือชุดที่ 2 และ 3 มีค่าความเที่ยงอัลฟาของ ครอนบาค เท่ากับ .96 และ .74 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) คะแนนเฉลี่ยความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ก่อนและหลังการทดลอง ของผู้ติดแอลกอฮอล์ที่รับการรักษาแบบผู้ป่วยใน ระยะบำบัดด้วยยา ในกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการฝึกสติและกลุ่มควบคุมที่ได้รับการบำบัดรักษาตามปกติ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 2) ผลต่างคะแนนเฉลี่ยของความรู้สึกอยากแอลกอฮอล์ของผู้ติดแอลกอฮอล์ที่รับการรักษาแบบผู้ป่วยใน ระยะบำบัดด้วยยา ในกลุ่มทดลองมีความแตกต่างจากกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 (d = 32.69, 20.30 S.D.=19.50, 22.64 ตามลำดับ t=1.98, p=.05)