การศึกษาสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเมือง เพื่อเป็นแนวทางวางแผนป้องกันอาชญากรรมในเขตชุมชน : กรณีศึกษาสถานีตำรวจนครบาลตลิ่งชัน

Abstract

ความเป็น “มหานคร” ของกรุงเทพฯ นำมาซึ่งปัญหาต่าง ๆ มากมาย ปัญหาอาชญากรรมนับเป็นปัญหาที่ความสำคัญ และส่งผลกระทบต่อความสงบสุขโดยรวมของประชาชนชาวกรุงเทพมหานคร วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเมือง เพื่อเป็นแนวทางวางแผนป้องกันอาชญากรรมในเขตชุมชนโดยพิจารณาจากกรณีศึกษาได้แก่สถานีตำรวจนครบาลตลิ่งชันซึ่งเป็นสถานีตำรวจ ซึ่งอยู่ระหว่างรอยต่อของความเป็นเมืองและชนบท และมีความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมของเมืองกับอาชญากรรม ซึ่งประกอบด้วยสภาพแวดล้อมต่างกันไป จากการศึกษาพบว่า สภาพแวดล้อมทางกายภาพในระดับทุติยภูมิมีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรมประเภทลักทรัพย์รถยนต์ ลักทรัพย์รถจักรยานยนต์ วิ่งราวทรัพย์ ชิงทรัพย์ และปล้นทรัพย์ โดยสภาพแวดล้อมทางแวดล้อมทางกายภายในระดับทุติยภูมิ มีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรมส่วนใหญ่ ได้แก่ ถนน / ตรอก / ซอย ส่วนสภาพแวดล้อมทางกายภาพในระดับปฐมภูมิ มีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรมประเภทลักทรัพย์ และข่มขืนกระทำชำเรา และสภาพแวดล้อมทางกายภาพในระดับปฐมภูมิ ซึ่งมีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรม ส่วนใหญ่ ได้แก่เคหสถาน นอกจากนี้ยังพบว่า อาชญากรรมเกี่ยวกับทรัพย์ส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์กับสภาพการใช้ที่ดิน ซึ่งการใช้ที่ดินประเภทการพาณิชยกรม และที่อยู่อาศัยหนาแน่นมาก มีความสัมพันธ์กับการเกิดอาชญากรรมเกี่ยวกับทรัพย์อย่างสูง ดังนั้นการป้องกันอาชญากรรม จำเป็นจะต้องแก้ไขปรับปรุงสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เช่นเดียวกับการควบคุมทางด้านกฎหมาย