ระบบการประเมินความสามารถทางนวัตกรรมของสถานทูตต่างประเทศในประเทศไทย

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ลักษณะสภาพแวดล้อมขององค์การ การบริหารทรัพยากรมนุษย์ การเรียนรู้และการแลกเปลี่ยนความรู้ มีความสัมพันธ์ต่อความสามารถในการสร้างนวัตกรรมองค์กร และพัฒนาระบบประเมินความสามารถทางนวัตกรรมองค์กร การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสม โดยการศึกษาเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์ เจ้าหน้าที่สถานทูต และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ส่วนการศึกษาเชิงปริมาณทำการรวบรวมข้อมูลโดยส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์และจดหมายอิเลคทรอนิกส์ถึงเจ้าหน้าที่สถานทูต 400 ฉบับ ของหน่วยงานสถานทูตต่างประเทศในประเทศไทย จำนวนทั้งสิ้น 74 หน่วยงาน ได้แบบสอบถามส่งคืน จำนวน 285 ฉบับ คิดเป็นร้อยละ 71.25 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติที่ใช้ คือ ค่าสัมประสิทธ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน การวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างเป็นหน่วยงานขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็กซึ่งเป็นหน่วยงานต่างชาติที่ประจำอยู่ในประเทศไทย และมีนโยบายเกี่ยวกับนวัตกรรม มีการจัดกิจกรรมให้เจ้าหน้าที่สถานทูตแสดงความคิดเห็น และมีความคิดสร้างสรรค์ มีแผนกที่รับผิดชอบด้านนวัตกรรม แยกออกจากแผนกอื่น มีผู้รับผิดชอบโดยตรง ที่ทำงานควบคู่ไปกับหน้าที่งานอื่น นอกจากนี้ยังมีการจัดตั้งทีมงานนวัตกรรมข้ามสายงานและบางแผนกมีความร่วมมือกับหน่วยงานภายนอก แต่ไม่มีการกำหนดเกณฑ์ในการประเมินผลการปฏิบัติงานด้านนวัตกรรมอย่างชัดเจน ในการทดสอบความสัมพันธ์พบว่า ลักษณะสภาพแวดล้อมขององค์การ โดยรวมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ การเรียนรู้และการแลกเปลี่ยนความรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 การตอบสนองความต้องการของลูกค้าทั้งภายในและภายนอกองค์กร การสร้างความร่วมมือระหว่างหน่วยงาน การฝึกอบรมพัฒนา การให้รางวัลตามสถานการณ์ การสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงของผู้นำองค์กร การมีทรัพยากรที่เพียงพอ การแลกเปลี่ยนความรู้ภายในองค์การ เป็นตัวแปรสำคัญที่ส่งผลให้เกิดความสามารถในการสร้างนวัตกรรมองค์การ การพัฒนาแบบประเมิน โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ได้แบบประเมินจำนวน 57 ข้อ ได้นำระบบประเมินขึ้นเว็บไซต์เพื่อให้ในหน่วยงานสถานทูตทดลองใช้ พบว่าผู้ใช้งานมีความพึงพอใจระบบประเมินโดยรวมในระดับมาก