ผลของโปรแกรมการจัดการกับอาการแบบผสมผสานต่อความเหนื่อยล้าของผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยมะเร็ง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการจัดการกับอาการแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยมะเร็งที่เข้ารับการตรวจรักษาในโรงพยาบาลสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ จำนวน 40 คน มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 2 กลุ่มๆละ 20 คน โดยคำนึงถึงคุณสมบัติที่เหมือนหรือใกล้เคียงกันในเรื่องความสัมพันธ์กับผู้ป่วย ประเภทของการรักษาที่ได้รับ และคะแนนความเหนื่อยล้า กลุ่มทดลองที่1 ได้รับโปรแกรมการจัดการกับอาการแบบผสมผสานโดยการบริหารกายจิตแบบชี่กง และกลุ่มทดลองที่2 ได้รับโปรแกรมการจัดการกับอาการแบบผสมผสานโดยการบริหารกายจิตแบบชี่กงร่วมกับการใช้น้ำมันหอมระเหย ซึ่งทั้ง 2 โปรแกรมนี้ผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้นจากแบบจำลองการจัดการกับอาการของDodd และคณะ(2001) และแนวคิดการดูแลแบบผสมผสาน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบประเมินความเหนื่อยล้า ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบราค เท่ากับ .87 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติการทดสอบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวน ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. คะแนนเฉลี่ยความเหนื่อยล้าของกลุ่มทดลองที่1 ก่อนการทดลองและภายหลังสิ้นสุดการทดลอง 2 สัปดาห์ไม่แตกต่างกัน แต่คะแนนเฉลี่ยความเหนื่อยล้าของกลุ่มทดลองที่1 ภายหลังสิ้นสุดการทดลอง 4 สัปดาห์ ลดลงจากก่อนการทดลองและภายหลังสิ้นสุดการทดลอง 2 สัปดาห์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (X̅1 ก่อน = 6.09, X̅1 หลัง 2 สัปดาห์ = 5.82, X̅1 หลัง 4 สัปดาห์ = 4.94) ส่วนคะแนนเฉลี่ยความเหนื่อยล้าของกลุ่มทดลองที่2 ภายหลังสิ้นสุดการทดลองทั้ง 2 และ 4 สัปดาห์ ลดลงจากก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (X̅2 ก่อน = 6.38, X̅2 หลัง 2 สัปดาห์ = 4.97, X̅2 หลัง 4 สัปดาห์ = 3.85) 2. คะแนนเฉลี่ยความเหนื่อยล้าของกลุ่มทดลองที่2 น้อยกว่ากลุ่มทดลองที่1 ภายหลังสิ้นสุดการทดลอง 2 และ 4 สัปดาห์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (X̅1หลัง 2 สัปดาห์ = 5.82, X̅ 2หลัง 2 สัปดาห์ = 4.97, t = 5.39, p < .05; X̅1 หลัง 4 สัปดาห์ = 4.94, X̅2 หลัง 4 สัปดาห์ = 3.85, t = 8.94, p < .05)