ผลของไคโทซานต่อประสิทธิภาพการกำจัดหมึกโทนเนอร์ด้วยวิธีการลอยฟองอากาศ

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของไคโทซานต่อประสิทธิภาพการกำจัดหมึกโทนเนอร์ด้วยวิธีการลอยฟองอากาศ ตัวแปรที่ใช้ในการศึกษามี 2 ตัวแปร โดยตัวแปรแรก คือ ชนิดของไคโทซานซึ่งจำแนกโดยใช้น้ำหนักโมเลกุล และมี 3 ระดับดังนี้ คือ ไคโทซานชนิดที่ 1 มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 32,000 ดอลตัน ไคโทซานชนิดที่ 2 มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 21,000 ดอลตัน และไคโทซานชนิดที่ 3 มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 6,500 ดอลตัน ตัวแปรที่สอง คือ ปริมาณไคโทซานที่เติมในขั้นตอนการตีกระจายเยื่อ โดยงานวิจัยนี้จะมีการใช้ปริมาณไคโทซานร้อยละ 0.1 และ 1.0 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง จากการทดลองพบว่า น้ำหนักโมเลกุลของไคโทซานที่ใช้ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อสมบัติเชิงแสงและสมบัติทางกายภาพของแผ่นทดสอบที่ได้จากกรณีหลังการลอยฟองอากาศ (P-value มากกว่า 0.05) ในขณะที่ปริมาณไคโทซานที่เติมลงไปในขั้นตอนการตีกระจายเยื่อแล้วผ่านเข้าสู่กระบวนการลอยฟองอากาศนั้น มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อสมบัติเชิงแสงและสมบัติทางกายภาพของแผ่นทดสอบที่ได้จากกรณีหลังการลอยฟองอากาศ (P-value น้อยกว่า 0.05) ดังนี้คือ ค่าความขาวสว่าง ค่าความทึบแสง ปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ และดัชนีความต้านทานแรงฉีก แต่ไม่มีผลกระทบต่อดัชนีความแข็งแรงต่อแรงดึง ดัชนีความแข็งแรงต่อแรงดันทะลุ ค่าสภาพระบายน้ำได้ และค่าความหนาแน่นของแผ่นทดสอบ เมื่อใช้ปริมาณไคโทซานมากขึ้นส่งผลให้ค่าความขาวสว่างลดลง ในขณะที่ค่าความทึบแสงและปริมาณหมึกที่เหลืออยู่เพิ่มขึ้น ทั้งนี้อาจเป็นเพราะว่าปริมาณไคโทซานที่มากเกินไปอาจทำให้ประสิทธิภาพการกำจัดหมึกด้วยวิธีการลองฟองอากาศลดลง เนื่องจากทำให้เกิดกลุ่มอนุภาคของหมึกที่มีขนาดใหญ่มากเกินไป นอกจากนี้ยังอาจเป็นไปได้ว่าไคโทซานไปจับกับเส้นใยมากกว่าอนุภาคหมึก เนื่องจากไคโทซานมีความเป็นประจุบวก ในขณะที่เส้นใยมีความเป็นประจุลบ จึงอาจทำให้ไคโทซานเหลือโอกาสในการไปจับอนุภาคหมึกน้อยลง อนุภาคหมึกจึงหลงเหลืออยู่ในเยื่อมาก ในขณะที่การใช้ปริมาณไคโทซานสูงทำให้ดัชนีความต้านทานแรงฉีกเพิ่มขึ้น ทั้งนี้เป็นเพราะไคโทซานเป็นสารช่วยเพิ่มความแข็งแรงให้กระดาษ