ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความคิดฆ่าตัวตายของนักเรียนวัยรุ่นที่ไม่มีประวัติการฆ่าตัวตาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับความคิดฆ่าตัวตายของนักเรียนวัยรุ่นที่ไม่มีประวัติการฆ่าตัวตาย ซึ่งใช้การวิจัยเชิงบรรยาย กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้เป็น นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ในกรุงเทพมหานคร จำนวน 432 คน โดยเป็นเพศชาย 199 คน และเพศหญิง 233 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบประเมินความคิดฆ่าตัวตาย แบบสอบถาม ข้อมูลส่วนตัว แบบทดสอบความรู้สึกซึมเศร้า แบบวัดความรู้สึกสูญสิ้นความหวัง และแบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง วิเคราะห์ผลโดยใช้การจำแนกกลุ่ม (Discrimination Analysis) แบบเพิ่ม ตัวแปรเป็นขั้น ๆ (Stepwise) โดยวิธีวิลค์สแลมบ์ดา (Wilks{174}s Lambda Method) ผลการวิจัยพบว่า 1.นักเรียนวัยรุ่นที่มีความคิดฆ่าตัวตายในระดับต่างๆ มีดังนี้ นักเรียนวัยรุ่นที่ไม่มีความคิดหรือพฤติกรรมเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายมีจำนวนร้อยละ 34.67 ส่วนนักเรียนวัยรุ่นที่มีความคิดฆ่า ตัวตายในระดับต่ำมีจำนวนร้อยละ 20.90 นักเรียนวัยรุ่นที่มีความคิดฆ่าตัวตายในระดับสูงมี ร้อยละ 19.69 ส่วนนักเรียนวัยรุ่นที่มีพฤติกรรมเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายมีจำนวนร้อยละ 13.41 และนักเรียนวัยรุ่นที่เคยพยายามฆ่าตัวตายมีจำนวนถึงร้อยละ 11.32 นักเรียนวัยรุ่นเพศหญิงจะมีความคิดฆ่าตัวตายมากกว่านักเรียนวันรุ่นเพศชาย 2. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความคิดฆ่าตัวตาย ได้แก่ ความซึมเศร้า การเห็นคุณค่าในตัวเอง ความสูญสิ้นหวัง และเพศ ทั้ง 4 ตัวแปรนี้ร่วมกันจำแนกกลุ่มนักเรียนวัยรุ่นที่มีความคิดฆ่าตัวตายและกลุ่มนักเรียนวัยรุ่นที่ไม่มีความคิดฆ่าตัวตายได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (p<.01) โดยสามารถอธิบายการจำแนกความแตกต่างของการเป็นสมาชิกกลุ่มได้ร้อยละ 12.8 รวมทั้งมีความแม่นยำในการจำแนกกลุ่มนักเรียนวัยรุ่นที่มีความคิดฆ่าตัวตายและกลุ่มนักเรียนวัยรุ่นที่ไม่มีความคิดฆ่าตัวตายได้ถูกต้องร้อยละ 64.1